30.6.11

Δεν σου είπα..


"Δεν σου είπα ποτέ πως στο Γυμνάσιο πιάστηκα στα χέρια με μια συμμαθήτρια μου που σε έβρισε επειδή όπως με άφησες έξω από το σχολείο δεν την είδες και την πιτσίλησες με νερά από μια μικρή λακκούβα. Δεν σου είπα ποτέ πως πριν δέκα χρόνια έναν Νοέμβριο πήρα μια εφημερίδα στο χέρι και έπαιρνα τηλέφωνο με τηλεκάρτα και κανόνιζα ραντεβού το ίδιο απόγευμα επιμένοντας. Πήγαινα στα ραντεβού με τα πόδια ή έμπαινα σε λεωφορεία χωρίς εισιτήριο και έφτανα σε περιοχές όπως το Μενίδι στις 8 το βράδυ. Περίμενα λεωφορεία που ποτέ δεν ήξερα αν θα φτάσουν σε περιοχές που δεν ξαναπήγα ποτέ από τότε. Στην μικρή μου τσάντα είχα ένα χάρτη της Αθήνας -χίλιοτσαλακωμένο- που με βοηθούσε να βρίσκω έστω και στοιχειωδώς πόσο μακριά είμαι από το σπίτι. Δεν σου είπα ποτέ πως ένα βράδυ στην Αθηνάς μπερδεύτηκα και αντί να πάω προς την Ομόνοια πήγαινα προς το Μοναστηράκι μέχρι που μια ομάδα αστυνομικών μου άδειασε την τσάντα πάνω στο πεζοδρόμιο για έλεγχο. Όπως δεν σου είπα ποτέ για ένα βροχερό απόγευμα που μπήκα σε λεωφορείο για ραντεβού χωρίς εισιτήριο, ο ελεγκτής με κατέβασε επειδή δεν είχα ταυτότητα και αναγκάστηκα να περπατήσω από τον Βύρωνα μέχρι την Αλεξάνδρας με τα πόδια μέσα στην βροχή. Δεν σου είπα ποτέ ότι κοιμόμουν για δύο χρόνια σε καναπέδες ή στρώματα στο πάτωμα αλλά παρόλα αυτά ήμουν χαρούμενη για τις επιλογές μου. Όταν μου έλεγες πως ανησυχείς που επιστρέφω αργά με το τρένο από την δουλειά δεν σου είπα ότι υπήρξε εποχή που πήγαινα και έβλεπα κόντρες στην Κατεχάκη και ότι περπατούσα βράδια στον Κολωνό γυρίζοντας από την δουλειά. Δεν σου είπα ποτέ ότι ξεκίνησα kick boxing μόνο και μόνο επειδή όταν ήμουν μικρή σε θυμάμαι να μου λες στα αστεία να δέρνω τα αγόρια που με «κορτάρουν» και ήθελα να σε βλέπω να περηφανεύεσαι κάθε φορά που σου περιέγραφα σκηνές από προπονήσεις με γάντια και γροθιές. Δεν σου είπα ποτέ για τα αγόρια που με πλήγωσαν και για τα αγόρια που πλήγωσα. Για τις φιλίες που με πρόδωσαν και για τα λάθη που έκανα. Δεν σου είπα ποτέ για όσες φορές χοροπήδησα από χαρά επειδή με πήραν σε μια καλή δουλειά και για τους επαίνους που έπαιρνα στις δουλειές μου. Δεν σου είπα για το βιβλίο που έγραψα και σου αφιέρωσα. Ούτε για τις συνεντεύξεις που έδωσα σε τηλεόραση και ραδιόφωνο. Δεν σου είπα για το ολόδικο μου νέο σπίτι και το πρώτο βράδυ που πνίγηκα τρώγοντας κοτόπουλο. Και δεν σου είπα πως όταν αγόρασα αυτοκίνητο έτρεμα να το οδηγήσω μόνη μου. Και πως τα βράδια που αναγκαζόμουν να γυρίζω οδηγώντας από την δουλειά θυμόμουν εσένα να μου λες πρώτη, δευτέρα, απαλά ο συμπλέκτης και αυτόματα χαμήλωνα το ραδιόφωνο για να σε ακούω καλύτερα. Και δεν θα σου πω ποτέ πως κάθε φορά δίνω λεφτά στους επαίτες επειδή αν ήσουν εσύ θα έδινες ακόμα και αν δεν είχες. Θα ήθελα να σου πω πως εδώ και πέντε χρόνια υπογράφω με το πατρωνυμό μου και θα σου έδειχνα το τατουάζ μου με την ημερομηνία που σε αφορά. Και πως θυμάμαι κάθε μέρα μια μια τις «ορμήνιες*» σου.
Δεν στα είπα ποτέ όλα αυτά. Ευτυχώς όμως σου είπα άπειρες φορές σ αγαπώ, όπως μου είπες και εσύ.
Και αν ήσουν τώρα εδώ θα σε έβαζα να κάτσεις στον καναπέ μου, θα σου έφτιαχνα έναν ελληνικό και θα σου τα έλεγα όλα και άλλα τόσα για δυσκολίες και ευχάριστα νέα αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα σου έλεγα πόσο πολύ τυχερή ήμουν που υπήρξα κόρη σου και για άλλη μια φορά θα σου έλεγα μπαμπά σ αγαπώ"

*συμβουλές

9 σχόλια:

  1. 0 σχόλια .....τι σχόλια μπορεί να κάνει κανείς.................................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απίστευτα συγκινητικό! Δεν υπάρχουν λόγια να το σχολιάσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου είπα ότι σ' αγαπώ γι' όλα αυτά που κρύβεις μέσα σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με εστειλες.... Σε 3 μερες συμπληρωνονται 10 χρονια απο τοτε που εφυγε ο δικος μου μπαμπας...

    Η «γειτονισσα» σου polyxenitsa απο το twitter ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μισό λεπτό να σκουπίσω τα δάκρυα για να σου πω πόσο γλυκό πλάσμα είσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...κομμάτια δικά μου....για την γιαγιά μου...ξέρω πως μου έσφιξε δυνατά το χέρι πριν φύγει...και ας ήταν σε κώμα...ακόμη νιώθω το τελευταίο της χαμογελό...και ας μην το είδα ποτέ. Είναι πάντα εδώ και με χαϊδεύει ο ίσκιος του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εμένα με πληγώνει που το διαβάζω. και τρέμω μήπως δεν προλάβω να τα πω κι εγώ στον μπαμπά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή