Δεν θα έλεγα ότι τον ερωτεύτηκα. Ούτε φίλο μου κολλητό θα τον ήθελα μάλλον. Περισσότερο συγκάτοικο μου. Για να ξυπνάμε τις Δευτέρες, να σκουντουφλάμε στον διάδρομο και να βλέπω την φάτσα του. Μόνο αυτό. Και εγώ θα του μαγείρευα κάθε Κυριακή βράδυ ότι τραβούσε η ψυχούλα του… Φίλες μου δεν θα του γνώριζα και αυτές που θα γνώριζε μόνος του στα bars –μάλλον και ναυάγια- θα τους έκανα την ζωή μαύρη μην τυχόν και ερωτευόταν και τον έχανα. Θα τον βοηθούσα να ξενυχτάει τις Κυριακές για να εντείνουμε το αποτέλεσμα του επόμενου πρωινού. Θα έχω έτοιμες λύσεις σε περιπτώσεις που θα ξυπνούσε χαρούμενος (Καθαρές Δευτέρες, Δευτέρες του Πάσχα, Αγίου Πνεύματος και κάτι απρόοπτες). Αρκεί να βρεθεί και μην τον έχει προλάβει άλλη.. Δίνω όσα και όσα..