28.8.10

#363 Να ανταμείβεις τον εαυτό σου με το αγαπημένο σου παγωτό..


Δεν θα πω πολλά για αυτό το πιεσμένο Σάββατο. Έπρεπε να αντεπεξέλθω σε μια κοινωνική και σε μια επαγγελματική υποχρέωση και μέχρι το πρωί της Κυριακής να έχω παραδώσει ένα κείμενο του οποίου το θέμα μέχρι τις 22.30 δεν είχα καν σκεφτεί.

Στις 3 το πρωί και ενώ ακόμα δεν είχα καν βρει το θέμα, άνοιξα την κατάψυξη του ψυγείου μου και πήρα ένα κυπελλάκι με παρφέ παγωτό που το είχα να περιμένει υπομονετικά ένα ξεχωριστό γεγονός για να ανοιχθεί. Οπως κάνουν στα περισσότερα σπίτια με ένα μπουκάλι σαμπάνιας.

Πριν αποφασίσω να επέμβω με το κουταλάκι μου στην καλοσχηματισμένη, λευκή, λαχταριστή, κεντρική του ροζέτα ένιωσα για 12.4'' ενοχές για το γλυκό και την περασμένη ώρα. Μα πριν ακόμα τα δευτερόλεπτα γίνουν 13 η δύστυχη ροζέτα γινόταν θυσία στην προσπάθεια μου για έμπνευση.

Αφησα το κυπελλάκι με το παγωτό πίσω στην κατάψυξη και για τα επόμενα 30 λεπτά το πληκτρολόγιο πήρε φωτιά.

Στις 4 το πρωί είχα επιτέλους στείλει το κείμενο και ξανα άνοιγα την κατάψυξη. Αναλογίστηκα το κάθε παχυντικό συστατικό της "αμαρτίας" και σε διπλανή οθόνη του μυαλού μου έπαιζε η ταλαιπωρία που πέρασα το πρωί με το ταξί, με το μετρό, το τρέξιμο να προλάβω το ραντεβού και ο καύσωνας στο κέντρο.

Στις 4 και 14 στο μπαλκόνι μου, στην απόλυτη ησυχία και στην σχετική δροσιά η δική μου "σαμπάνια" ήταν ήδη παρελθόν..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου