Ξύπνησα την συνηθισμένη καθημερινή μου ώρα απο συνήθεια. Μισοκοιμισμένη νευρίασα που τελείωσαν οι διακοπές και μάλιστα είχα το "κέφι" για την απαισιόδοξη σκέψη ότι όσο θα κρυώνει ο καιρός τόσο πιο δύσκολο θα είναι το ξύπνημα. Δεν σκέφτηκα όμως ότι είναι Κυριακή. Σύρθηκα μέχρι την κουζίνα, έβαλα τον βραστήρα για τσάι και άνοιξα το ραδιόφωνο. Με μισόκλειστα μάτια βγήκα στο μπαλκόνι (καθημερινή συνήθεια για με δει το φως της μέρας) και παρατήρησα την απόλυτη ησυχία στον δρόμο.
'Εχε την εικόνα καρέ καρέ:
Στέκομαι ξυπόλητη κοντά στα κάγκελα, κοιτάζω στον δρόμο, αριστερά-δεξιά, χωρίς κέφι, χωρίς έκφραση, ψυχή στον δρόμο. Χαμόγελο. Σκέψη ότι είναι Κυριακή. Πλατύ χαμόγελο. Χοροπήδημα στον αέρα. Κλείσιμο βραστήρα και ραδιοφώνου. Σάλτο στο κρεβάτι με σφηνωμένο χαμόγελο. Επαναληψη διαδικασιών μετά απο 2 ώρες.
ΥΓ. Πρόλαβα να σκεφτώ πριν με πάρει ο ύπνος ότι έχουμε αρκετές εβδομάδες ακόμα μέχρι να κρυώσει ο καιρός.. Τι σου κάνει ενα κατα λάθος Κυριακάτικο ξύπνημα... Ενεση αισιοδοξίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου