Με πήρε ο ύπνος στον καναπέ, αποτελώ την εικόνα ενός παραδομένου ανθρώπου με το χέρι ανοιχτό να κρέμεται έξω απο τα όρια του καναπέ.
Στο όνειρο μου ανοίγω το ξύλινο κουτί και απλώνω μπροστά μου τρεις μικρές μπάλες, κάρτες με χιονισμένα τοπία, φωτογραφίες, κιτρινισμένα αποκόμματα απο εφημερίδες, σελίδες με εκτυπώσεις, εισιτήρια πλοίων και διοδίων, ένα πλαστικό παπάκι και ένα φυλλάδιο απο το Μουσείο της Βαλένθια. Αυτά είναι όλα όσα έχω απο το 2003. Δεν βρίσκω τίποτα παλιότερο σε εκείνο το κουτί, σαν να ξεκινάει ο χρόνος τότε. Διαβάζω σε τρία μικρά χαρτάκια κρητικές μαντινάδες γραμμένες στο χέρι. Σε ένα άλλο στίχους Πέτρα που ριζώνει αυτή η αγάπη δεν τελειώνει.... και το Μα εσύ ποτέ ποτέ να μην χαθείς απο την ζωή μου.
Βάζω το παπάκι πάνω στην οθόνη μου του υπολογιστή μου να με κοιτάζει και στήνω τις φωτογραφίες στην σειρά. Τις κοιτάζω μια μια μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια. Παίζω για λίγο με τις μπαλίτσες που πάνω γράφουν Για την φραουλίτσα ενώ ακούω το Εβαλε ο Θεός σημάδι του Ξυλούρη. Κοιτάζω ψηλά πάνω απο το κεφάλι μου και βλέπω ένα αερόστατο που γράφει Χανιά 2003 και ένας μικροσκοπικός τιμονιέρης με χαιρετά απο τους φανταστικούς του αιθέρες.
Εξω αρχίζει να βρέχει και βρίσκομαι να τρώω γαλακτομπούρεκο σε ένα μικρό χωριό κοιτάζοντας μια δημόσια πινακίδα που λέει Γαύρος. Ενώ μασουλάω σκέφτομαι πως είναι ανώφελο να κλαίω σε όλη την διαδρομή επειδή έχασα 40 ευρώ σε ένα γήπεδο.
Και τότε μια αστραπή με ταράζει.
Είμαι κάπου που μοιάζει με νησί αλλά θέλω να φύγω. Με κυνηγούν μέλισσες αλλά δεν είναι κανένας εκεί να με σώσει. Βλέπω ένα παραλιακό μαγαζί και δύο ποτά με ομπρελίτσες και τρέχω να κρυφτώ. Μπερδεύομαι. Πέφτω.
Το όνειρο γίνεται εφιάλτης και το μόνο που θέλω είναι να σηκώσω το κεφάλι ξανά και να δω τον τιμονιέρη να με χαιρετά..
Θέλω να του πω ότι: Οι άνθρωποι αλλάζουν και συνήθως μετά απο κυνηγητό από μέλισσες και ένα πέσιμο σηκώνονται αλλαγμένοι προς το καλύτερο..
Τί είχες φάει μανούλα μου???
ΑπάντησηΔιαγραφή