Τελευταία όλοι γύρω μου κοιμούνται αργά. Μετά τις 3, κάποιοι μετά τις 4. Και κάποιοι καθόλου. Είτε γιατί έχουν άγχος, είτε γιατί χώρισαν, είτε γιατί ερωτεύτηκαν, είτε γιατί ήπιαν αργά καφέ.
Εχτές μια κρίση μας έπιασε όλους να κοιμηθούμε νωρίς. Ο χωρισμένος γιατί είχε βαρεθεί να κλαίγεται, ο ερωτευμένος γιατί ήταν άρρωστος, ο αργα-καφωμένος γιατί απέφυγε τον αργοπορημένο καφέ και εγώ για όλους τους παραπάνω λόγους.
Σ αυτό το σημείο ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ
Οι πιο ωραίες ατάκες έχουν ειπωθεί σε μεταμεσονύχτια νυσταγμένα τηλέφωνήματα. Παίρνω τον Π. να του πω μια καληνύχτα και μου απαντάει μέσα στον ύπνο του "Οι Ολλανδοί μπάτσοι είναι ευγενικοί, σου λένε και ένα γειά σας τι κάνετε και μετά σε δέρνουν, οι Ελληνες χωρίς λόγο σου ρίχνουν 3 κλομπιές". "Ε?????", ρωτάω.
Συνέρχεται για λίγο και μου εξηγεί οτι το έβλεπε όνειρο. Μα ήταν τόσο ωραίο παιχνίδι αυτό που του έπιασα έναν τεράστιο μονόλογο για τον καιρό και το Παρίσι για να τον αποκοιμήσω ξανα και κάνω παύση. "Ποιός τους άνοιξε?" μου λέει. "Ενας Ολλανδός μπάτσος" του λέω.
Τότε ξυπνάει και προσθέτει "Ναιιιι, αλλά τους άνοιξε τους είπε περάστε ευγενικά και μετά τους τις έριξε"
Με είχε πιάσει νευρικό γέλιο.
Συνεχίζω με έναν μονόλογο για τις ιώσεις της άνοιξης και μόλις σιγουρεύτηκα για την ρυθμική του αναπνοή, του λέω "μ ακούς?" και απαντάει "ναι, ναι στο γάμο του η δεξίωση έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο και ψάχναμε καρέκλες".
Σ αυτό το σημείο τον προειδοποίησα για την επικείμενη χρήση και εκμετάλλευση των πνευματικών δικαιωμάτων και τον καληνύχτισα ευτυχισμένη για το νέο μου post-θύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου