Δεν μπορώ να μην το μοιραστώ μαζί σου...

Εχτές είχα ραντεβού με τον οφθαλμίατρο. Αφού είδα κόκκινα και πράσινα φωτάκια, αριθμούς και σχεδιάκια, μου έβαλε κάποιες σταγόνες που θα θόλωναν τα μάτια μου για λίγο ώστε να κάνει μια ειδικότερη εξέταση.

Μου ζήτησε να περιμένω στο σαλόνι για δέκα λεπτά. Στα αμέσως επόμενα πέντε κοίταξα το ρολόι. Θολά. "Οκ" σκέφτομαι," λειτουργεί το σύστημα". Και τότε χτύπησε μήνυμα. Δεν έβλεπα την τύφλα μου. Εβαλα το κινητό πίσω στην τσάντα μου και αναρωτιόμουν ποιός είναι και τι γράφει με την γνωστή μου ανυπομονησία.

Αφού τελείωσε η εξέταση, ο γιατρός με βοήθησε να κάτσω και εκείνος ΥΠΟΘΕΤΩ πήγε στο γραφείο του, ΥΠΟΘΕΤΩ απέναντί μου για να γράψει συνταγή για γυαλιά. Απο εκεί και για το επόμενο μισάωρο τουλάχιστον λειτουργούσα με υποθέσεις και μπόλικη τύχη.

Υπέθεσα ότι κοιτούσα εκείνον όταν τον ευχαριστούσα και όχι την προτομή του Ιπποκράτη.

Υπέθεσα οτι του έδωσα 80 ευρώ και άφησα στην τύχη την τιμιότητα του.

Υπέθεσα οτι βγήκα άπο την σωστή πόρτα (δις) και ότι μπήκα στο ασανσέρ. Υπέθεσα οτι πάτησα το ισόγειο και το άφησα στην τύχη...και βγήκα στην κοινωνία.

Κοιτάζω πάλι ρολόι (σαν μέτρο σύγκρισης με το νωρίτερα)..Κοινωνία ώρα μηδέν!

Εντάξει μακριά έβλεπα.. Ας πούμε έβλεπα την κορυφογραμμή του Υμηττού απέναντι. Αλλά δεν ήθελα να πάω στον Υμηττό. (είχα να πάω να κάνω μια πληρωμή στο ΑΤΜ της Eurobank αλλά δεν εμπιστεύτηκα την τύχη μου σ αυτο)

Κουτσά, στραβά, γκαβά έφτασα σπίτι. Αφού βρήκα την κλειδαρότρυπα, έκατσα στον καναπέ και σκέφτηκα οτι σε λίγο όλα θα ξεθολώνουν και πόσο τυχερή είμαι που έχω το φως μου. Και πόσο δύσκολη είναι η ζωή για τους τυφλούς. Πέρασαν 2 ώρες και ίσα που έβλεπα τον λεπτοδείκτη στο ρολόι. Λες να έγινε κανένα ιατρικό λάθος? σκεφτόμουν...

Στις 11.40 είδα! Το λέω με σιγουριά! Ηταν 11.40 το είδα καθαρά!

Απο την χαρά μου πήγα στην Εurobank και στην νησίδα αγόρασα ένα μπουκέτο λουλούδια, ένα αναπτήρα απο αυτους τους καινούργιους που μοιάζουν με άρωμα Μυρτώ και ένα ρετρό καθρεφτάκι απο έναν μόνιμο Πακιστανό. Εκείνος ευγενέστατα μου είπε: "Πρώτη πελάτισσα παζή, να έρθεις με το αυτοκίνητο να σου κάνω τζάμι". Χαμογέλασα.. "Θα έρθω, του λέω..αύριο θα δώσω παραγγελία στον οπτικό" και του έκανα με τα χέρια μου το σχέδιο των γυαλιών στα μάτια...