Βασίλης Σ.

30 Δεκεμβρίου 2009 03:00
Κάθoμαι στο κρεβάτι μου ξάγρυπνη και κάνω αισιόδοξες σκέψεις για το νέο χρόνο που θα καλωσορίσουμε τα επόμενα μεσάνυχτα.

20 Φεβρουαρίου 2010 4:00
Εχω πιεί τον πιο δυνατό καφέ της ζωής μου με τον φίλο μου τον Βασίλη. Απο όλες τις ποικιλίες ο καφειδιοκτήτης διάλεξε την πιο καβουρντισμένη και την σερβίρει σε ανυποψίαστους πελάτες. Η΄ο μπουφετζής είχε νεύρα και έβαλε διπλή δοσή στην καφετιέρα.
Ξάπλωσα και δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω κόκκους καφέ, την σημαία της Βραζιλίας και τα κορίτσια απο τα αυτοκόλλητα της Τσικίτα με τις μπανάνες στο κεφάλι. Ανοίγω τα μάτια μου αγανακτισμένη "γαμώτο, δεν μπορούσα να έχω παραισθήσεις με τον Willian Carvalho (Mr. Brazil 2010)??"
Νωρίτερα, με τον Βασίλη πίναμε καφέ και κάναμε ταμείο. Απο την Πρωτοχρονιά μέχρι σήμερα μετράμε στον περιγυρό μας...5 χωρισμούς, 2 απολύσεις, καμία νέα σχέση, καμία πρόσληψη και ευτυχώς καμία σημαντική απώλεια. Φτου φτου φτου..Φτυνόμαστε. Φτύνουμε κόρφους, χτυπάμε τραπεζάκια ξύλινα, κουνιόμαστε πέρα δώθε με σοβαρό ύφος και τελικά ανακαλύπτουμε πόσο αστείοι δείχνουμε. Οταν βαρεθήκαμε να γκρινιάζουμε απλά δεν είχαμε τίποτα να πούμε.
(Story: Τον Βασίλη τον γνώρισα σε ένα interview πριν 3 χρόνια. Είχα αναγκαστεί να περιμένω 1μιση ώρα να τελειώσει ένα έκτακτο meeting για να δω τον διευθυντή. Μου πρόσφερε καφέ μιας και έλειπε η γραμματέας και μου έκανε παρέα. Το επόμενο Σάββατο τον συνάντησα τυχαία σε ένα μπαράκι και απο τότε είμαστε φίλοι. Κατά καιρούς μου κάνει προτάσεις γάμου που αφήνω αναπάντητες αφού ξέρω πως μετά απο 20 λεπτά γκρίνιας, εναλλάξ ο ένας με τον άλλον, και οι δύο θα προτιμήσουμε την μαγκουφιά.)
Περπατώντας για το σπίτι αυτή την φλεβαριάτικη -σαν μαγιάτικη- βραδιά, ο Βασίλης με συνοδεύει με τα πόδια στο σπίτι. Εχω δεμένο το μπουφάν στην μέση όπως στο λύκειο και ο Βασίλης έχει ρίξει το πουλοβεράκι του στους ώμους όπως ο Κακλαμάνης. Κλωτσάμε ένα άδειο κουτάκι κοκα κόλα και δεν λέμε κουβέντα.
"μυρίζεις καμμένο;" του λέω.. και είμαι βέβαιη ότι θα κάνει σμουθ σμουθ και θα πει όχι.
"ναι.. τα μυαλά μας.." μου λέει.. και χαμογελάω που κατάλαβε το χαζό χιούμορ μου..

Στις 6 το πρωί τα μάτια αρχίζουν να γλαρώνουν λίγο πριν κοιμηθώ η πιο διαυγής σκέψη που μου έρχεται είναι ότι ότι μάλλον πάνω απο το κεφάλι μου στέκεται μόνιμα πια μια παλιομοδίτικη νέον ταμπέλα που αναβοσβήνει "ΣΚΕΨΟΥ ΘΕΤΙΚΑ". Και για να μην χαλάσω το ωραία πεσιμιστικό μας κλίμα θα προσθέσω σχολιάζοντας "τι πασέ.." με γκριμάτσα και ύφους μπουρζουαζίας..