Χριστίνα Χ.

..-"Και θα φοράμε πλαστικές σαγιονάρες με αθλητική κάλτσα. Θα πηγαίνουμε κομμωτήριο μόνο τις παραμονές των Χριστουγέννων"-"Θα βλέπουμε ανενόχλητες μεσημεριανές κους κους εκπομπές καθαρίζοντας φασολάκια.-"Οι βόλτες μας θα περιλαμβάνουν πανηγύρια στα περίχωρα και η μόνη μας έννοια θα είναι η μελίγκρα στις ντοματιές".. Οταν σαλτάρουμε απο την καθημερινότητα, η Χριστίνα και εγώ, νοερά τα παρατάμε όλα και τρέχουμε στο χωριό της και ζούμε ζωή χαρισάμενη χωρίς το άγχος των πελατών της Χριστίνας, χωρίς τις εκκρεμότητες τις δικές μου, χωρίς την Πολεοδομία και την Εφορία της Χριστίνας, χωρίς το βαρετό μου 8ωρο. Αλλες φορές μεταφερόμαστε σε νησί, γιατί είναι πολύ σοφό διάλλειμα απο τα βουκολικά μας σχέδια ειδικά τώρα που μπήκε καλοκαίρι. Το Σεπτέμβριο αν είναι ξαναγυρίζουμε στα γνωστά σχέδια του ορεινού χωριού.Εντάσσουμε τα πλάνα του νησιού ως καλοκαιρινή απόδραση, ως την "εξοχή μας''. .."Και θα φοράμε το ολόσωμο μαγιό μας και θα πηγαίνουμε στα βράχια και θα χτυπάμε τα χταπόδια"Εγώ προσθέτω ότι θα τραγουδάμε κιόλας και σε εκείνο το σημείο η Χριστίνα χάνει το χιούμορ της, μάλλον η φαντασία της δεν αντέχει να με σκέφτεται να τραγουδάω χτυπώντας χταπόδια και γεμάτη τάκτ αλλάζει την κουβέντα..-"Ρε, θυμάσαι τι καλά που ήταν όταν είμασταν μικρές και είμασταν όλη μέρα στην παραλία με μια φέτα καρπούζι?'' -''Και οι μεγάλοι -που τότε ήταν όσοι ήταν άνω των 18- μας έβαζαν να κοιμόμαστε τα μεσημέρια?''-''Αγοράζαμε με λαχτάρα παγωτό και αυτό ήταν όλος ο κόσμος για εμάς.."-''Θυμάσε το Lucky cup?"-''Και την Μανίνα, την Κατερίνα και τις κούκλες της χαρτοκοπτικής?''-''Ολα και όλα τα λεφτά του κόσμου για εμάς ήταν το χαρτζιλίκι που μας εξασφάλιζε το παγωτό μας''-''Και πόλεμος ήταν κάτι που έγινε τα πολύ παλιά χρόνια''-''Ηταν πολύ διασκεδαστικό να έχεις μαγαζάκι με τις φίλες σου''-Τα καλοκαίρια διαρκούσαν 3 μήνες και ήταν ατελείωτα''-''Τα Χριστούγεννα λέγαμε τα κάλαντα και κανείς δεν είχε πρόβλημα να μας ανοίξει την πόρτα του''-''Τα παιχνίδια μας ήταν Κάστρο, Μήλα, Κρυφτό και Κηνυγητό και το μόνα κανάλια που υπήρχαν ήταν η ΕΡΤ και η ΕΤ2''-''Τις μεγαλύτερες διαφωνίες μας τις λύναμε με Πέτρα,Μολύβι,Χαρτί ή στρίβαμε κέρμα..''Η ζωή της Χριστίνας και η δική μου ζωή μοιάζουν τόσο πολύ.. Μερικές φορές σαν να είναι η ζωή ενός ατόμου.. Και αν και η Χριστίνα μετράει δύο χρόνια ζωής παραπάνω απο εμένα μπορώ να δω το παρόν της για να καταλάβος ένα μέρος απο το μέλλον μου..Τόσο τρομακτική είναι η ομοιότητα..Σαν να ζήσαμε στην ίδια οικογένεια, στο ίδιο μέρος..Τελικά όμως είμαστε μεγάλες πια..Και ανάμεσα στα πολλά πρακτικά καθημερινά προβλήματα μοιραζόμαστε και την αγωνία της Χριστίνας για το πόσες τσάντες έχει πάρει αυτόν τον μήνα. Σχεδίαζουμε τρόπο να εισχωρήσει στο επώνυμο τσαντάδικο και να παντρευτεί τον τσαντά, να γίνει επίσημα μια κυρία τσαντού και να με καλεί στο μαγαζί τους να παίζουμε με τις τσαντούλες. Οταν εγώ δεν είμαι και στα πολύ καλά μου εκείνη μένει στο γραφείο της και μετά το σχολασμά της για να μου κάνει λίγη παρέα ακόμα. Και έτσι για να της το ανταποδώσω την βοηθάω στο να διαλέγει κρέμες και να βάζει τα σωστά κραγιόν......Μέχρι να καταλάβει ότι είναι πολύ άχρηστες οι συμβουλές μου, όπως και οι τσάντες που αγοράζει, αφού στο χωριό ούτε μακιγιάζ ούτε αξεσουάρ χρειάζονται και το καλό που της θέλω είναι να ξεχάσει τους τσαντάδες και να βρεί να ερωτευτεί έναν καλό γεωπόνο να λύσουμε το θέμα της μελίγκρας ώστε να ζήσουμε επιτέλους απολαμβάνοντας ντοματοσαλάτες και ψητό χταπόδι...τραγουδώντας..!!