Μια βαρετή Τετάρτη του Μαΐου στο γραφείο..

Αν ήμασταν στα μέσα του χειμώνα και με ρωτούσες τον λόγο της γκρίνιας μου και τι χρειάζομαι για να χαμογελάσω, θα σου έλεγα πως θα θελα να είναι Μάιος.. Που δεν κάνει ακόμα ζέστη, αλλά φοράμε κοντομάνικα. Που δεν νυχτώνει από τις 5 και που μια βόλτα στην παραλία δεν είναι τόσο μελαγχολική.
Και τώρα που είναι Μάιος εγώ πάλι ευχαριστημένη δεν είμαι. Γιατί φταρνίζομαι συνέχεια, γιατί το μπαλκόνι μου είναι γεμάτο από σκόνη γύρης, γιατί αγχώνομαι να μην ξεχνάω την αντηλιακή μου, γιατί αναρωτιέμαι πότε πρέπει να αρχίσω δίατα, γιατί τα θερινά δεν έχουν ανοίξει ακόμη…Μπορώ να βρω χίλιους λόγους..
Ανοίγω το συρτάρι του γραφείου μου και βγάζω τα μπισκότα ‘’Γεμιστά’’ γιατί με τόση γκρίνια βρίσκω πιο φρόνιμο να μην περιηγηθώ στα γραφεία των άλλων. Κοιτάζω και περιεργάζομαι το πακέτο, αρχικά ψάχνω την ημερομηνία λήξεως. Είναι η εμμονή μου. Κοιτάζω πάντα την ημερομηνία λήξεως. Είναι ok. Χαλαρώνω και επεξεργάζομαι το καφέ-μπρονζέ περιτύλιγμα με το λογότυπο. Από όσο θυμάμαι, δεν πρέπει να έχει αλλάξει και πολύ η εμφάνιση τους εδώ και πολλά χρόνια.
Ξετυλίγω την κόκκινη ταινία από το πακέτο και θυμάμαι ότι παλιά δεν υπήρχε και ότι για να ανοίξεις την συσκευασία έπρεπε να ξεκολλήσεις διπλωμένες γωνίες της επάνω πλευράς πλευράς. Ανοίγει μια παρένθεση στο μυαλό μου και αναρωτιέμαι πόσα χρόνια υπήρχαν τα αγαπημένα μου μπισκότα πριν ανοίξω εγώ το πρώτο μου πακέτο. Κλείνει η παρένθεση με αναπάντητο το ερώτημα. Να θυμηθώ κάποια στιγμή να το ψάξω στο Google. Προσπαθώ να με πείσω πως θα φάω μόνο δύο.
Βγάζω το πρώτο και το εξαφανίζω λαίμαργα. Σε κάτι λιγότερο από 10 δεύτερα βγάζω το επόμενο και σύμφωνα με την υπόσχεση στον εαυτό μου και τελευταίο. Θυμήθηκα ένα παιχνίδι που έκανα με τα μπισκότα μου…Πρέπει να το ξαναδοκιμάσω, έτσι στο επόμενο, ‘’ξεκολλάω’’ το ένα μπισκότο από την ένωση σοκολάτας και το τρώω, μετά τρώω την γέμιση και μετά το υπόλοιπο μπισκότο. Άλλο παιχνίδι. Παίρνω ένα επόμενο και στριφογυρίζω τα δύο ενωμένα μπισκότα μεταξύ τους. Έτσι όπως το έκανα πρέπει να το φάω.

Και σ αυτό το σημείο ανακαλύπτω ότι:
Πάντα τον Νοέμβριο θέλω να είναι Μάιος, αλλά τον Μάιο θέλω να είναι Ιούλιος.
Μπορεί να μεγάλωσα αλλά πολλά από τα παιχνίδια μου παραμένουν ίδια.
Καλύτερα να πηγαίνω στα άλλα γραφεία όταν θέλω να σπάσω την μονοτονία του δικού μου γραφείου.
Πρέπει να συγκρατούμαι στα 2 μπισκότα την κάθε φορά.
Έχω καιρό να φάω μια σοκολάτα Αμυγδάλου.