Λήδα

"A real friend is one who walks in when the rest of the world walks out."- Emily DickinsonΞέρω πως τις πιο αστείες καταστάσεις τις ζω και τις μοιράζομαι με τον εαυτό μου, δεν το επιδιώκω μάλλον έτσι τυχαίνει. Ετσι και ένα βράδυ ο αυτοσαρκασμός χτύπησε κόκκινο. Επρεπε να πω ένα αστείο στον εαυτό μου για να τον ξεγελάσω και να ξεχάσω ότι πρέπει να οδηγήσω μέχρι την Συγγρού. Το μικρό χαριτωμένο και ανυπεράσπιστο Polo μου έπρεπε να αψηφίσει όλους του κινδύνους απο τα τερατώδη άλλα οχήματα και να διανύσει μεγάλες λεωφόρους μέσα στην άγρια νύχτα της Αθήνας με οδηγό εμένα. Και μόνο εμένα..Αυτό το αστείο απο μόνο του μπορούσε να αποτελεί αξιο ανέκδοτο που εξιστορεί ο Τοτός στους φίλους του στο διάλειμμα. Δεν υπήρχε περίπτωση να οδηγήσω αυτό το αυτοκίνητο, σε αυτούς τους δρόμους, αυτή την ώρα..μόνη μου..!!Και με έπιασε νευρικό γέλιο..Αλλά έπρεπε να βρω λύση, άμεσα, είχα ραντεβού στις 10 και εγώ ήμουν ακόμα στο σαλόνι μου κοιτώντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου και η ώρα ήταν 9.15. Δεν ήταν ώρα για γέλια..Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό μου. Ηταν μια φίλη μου. Η αδερφή της Μυρτούς και η κουνιάδα του Αλέξανδρου (αυτή είναι η ολοκληρωμένη σύσταση). Ηθελε να με προσκαλέσει στο Κολωνάκι για ποτό...Μιλούσαμε εκείνες τις μέρες στο facebook και κάπου αόριστα το είχαμε κανονίσει. Εξάλλου ποτέ δεν κάναμε ιδιαίτερη παρέα. -''Ρε κοριτσάκι δεν μπορώ. Πρέπει να πάω να κάνω εκείνο το Make up που σου έλεγα στο facebook..Και δεν έχω ιδέα πως θα πάω..Δεν έχω συνηθίσει ακόμα το αυτοκίνητο΄΄-''Ακου να δεις τι θα κάνουμε..Θα έρθω να σε πάρω και να οδηγήσεις εσύ''. Θα σε περιμένω και μετά πάμε αν είναι για ποτό΄΄Που να ήξερε ότι αυτή την πρόταση που μόλις ξεστόμισε θα την άκουγε πολλές φορές στην συνέχεια...Για τους επόμενους 2-3 μήνες ήταν συχνά η συνοδός μου στο Ράλι της Συγγρού πηγαίνοντας στα καμαρίνια για να κάνω εγώ την δουλειά μου..Μάλιστα μερικές φορές μέναμε να δούμε και το πρόγραμμα του μαγαζιού..Ε-τσι ξε-κίνησα ε-γώ, ε-τσι ξε-κίνησα..μου τραγουδούσε όπως ο αγαπημένος της τραγουδιστής (έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι με χρησιμοποιούσε τελικά για να πηγαίνει να βλέπει το πρόγραμμα και να είναι κοντά στον λατρεμένο της σταρ). Ετσι ξεκίνησα και εγώ να κάνω παρέα με την ξανθιά, ψηλή καινούργια φίλη μου. Η οποία έχει ένα χαμόγελο όση είναι και η Συγγρού και τόσο λαμπερό όσο είναι τα φώτα του αεροδρομίου (είναι αρκετά φωτεινό το αεροδρόμιο άραγε?). Εχει μπάσα φωνη όταν τραγουδάει τραγούδια της Αννας Βίσση και γελάει δυνατά. Χορεύει σαν επαγγελματίας. Είναι η καλύτερη Mrs Santa Clauss.Είναι φιλόξενη στο σπίτι της και φτιάχνει ωραίες μαργαρίτες. Και επιτέλους με περηφάνια μπορώ να πω ότι ήταν η πιο επιμελής μαθήτρια απο όλες στα μαθήματα make-up και πλέον τα καταφέρνει τέλεια. Η εν λόγω ξανθιά- Colgate-So u think u can dance και Fame Story- Ελ.Βενιζέλος φίλη μου είναι η μοναδική απο τους δικούς μου ανθρώπους που έχουν βάλει φωτογραφία μου στο σπίτι τους. Απόλυτα συγκινητικό αν σκεφτώ ότι η αδερφή μου την μόνη φωτογραφία μου που έχει σπίτι της είναι μια φωτογραφία 15ετίας που έχει κολλήσει με μαγνητάκι στο ψυγείο της-πίσω απο τον κατάλογο της Pizza Hut- όπου είμαι με φρύδια Frida Kahlo και στέκα στα μαλλιά. Είμαι πολύ τυχερή που είναι φίλη μου γιατί απο εκείνη έμαθα ότι που πρέπει να παρκάρεις αν θέλεις να πας στο Κολωνάκι, γιατί έμαθα ότι τα καλύτερα παζλ κρύβονται σκονισμένα σε γωνίες βιβλιοπωλείων, ότι δεν αρκεί ποτέ ένα μπουκάλι κρασί για τρείς φίλες.'Οτι πάντα μπορείς να βρεις μια καλή φίλη για να έρθει μαζί σου ώστε μην είσαι σε μια άγνωστη παρέα στα μπουζούκια μόνη σου, να σε πάει στον γιατρό και να περιμένει μαζί σου υπομονετικά, να έρθει μαζί σου σε μια έκθεση στην οποία κινδύνεψε τελικά να μην την αφήσουν να μπει και όχι μόνο...Μου έμαθε ότι μπορείς να περιμένες ευχαριστές εκπλήξεις και απο ανθρώπους που δεν τους ξέρεις καιρό..Και δεν περιμένουν τίποτα απο σένα. Απλά είναι στα συστατικά τους να είναι και καλοί φίλοι όπως... ...Η Λήδα...