Και ένα πρωί η καλύτερη σου φίλη σου γράφει ένα email και σου λέει μεταξύ άλλων ότι θέλει να φύγει και ότι δεν μπορεί γιατί δεν έχει άλλη επιλογή από το να δέχεται τις καταστάσεις όπως τις έρχονται. Και στο τέλος σου λέει ότι σ αγαπάει και να μην την αφήσεις να πέσει άλλο.
Διάβασα το mail της και αναρωτήθηκα ποιος της πήρε τις άλλες επιλογές. Και ποιος την αναγκάζει να δέχεται τις καταστάσεις.
Εγώ ξέρω ότι επιλογές για να αλλάξεις την ζωή σου έχεις ακόμα και όταν είσαι ετοιμοθάνατος. Ακόμα και όταν είσαι στην φυλακή. Και σε πολλές άλλες ακραίες περιπτώσεις.
Θέλω να την πάρω τηλέφωνο και να της φωνάξω πως σε μερικά χρόνια που θα είμαστε 45 και 50 χρόνων θα σκέφτεται ότι στα 30 της στέρησε μόνη της τις επιλογές της και πως ανάγκασε τον εαυτό της να δέχεται τις καταστάσεις όπως έρχονται. Αλλά δεν το κάνω, γιατί είμαι στην δουλειά, και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να πάρω τηλέφωνο και να ουρλιάζω συμβουλές. Εξάλλου και εγώ δεν βράζω πολλά καζάνια παραπέρα..(είναι από το ‘’στο ίδιο καζάνι βράζουμε’’)
Δεν ξέρω κάποιον που και να μην έχει κάνει λάθος επιλογές στην ζωή του.
Όλοι όσοι ξέρω έχουν κάνει κάποια στιγμή μια λάθος κίνηση, και εγώ δεν εξαιρούμαι. Κάποιοι ακολούθησαν τις λάθος σπουδές, κάποιοι χώρισαν ενώ δεν το ήθελαν, κάποιοι επέλεξαν λάθος ανθρώπους στην ζωή τους. Και άλλα πολλά με μεγάλη ποικιλία και φαντασία.
Σε όλους συμβαίνει.
Και πολύ συχνά μάλιστα στην προσπάθεια να διορθώσουμε τα πράγματα τα κάνουμε ακόμα χειρότερα προσθέτοντας άλλη μια επιλογή-γκάφα. Αν δεν την ανακαλύψουμε σύντομα και αν δεν την διορθώσουμε άμεσα και αποτελεσματικά, τότε μαζεύονται όλες οι επιλογές-γκάφες και μας κάνουν να πιστεύουμε ότι έχουμε κάνει την ζωή μας Σκατά.
Αν κάνεις μια δουλειά που δεν σου αρέσει ενώ ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο, κάτι μεγαλύτερο, κάτι πιο κοντά σε σένα.
Αν είσαι μόνος σου ενώ με τον τρόπο σου διώχνεις όλους όσους προσπαθούν να σε γνωρίσουν ή κλείνεσαι στον εαυτό σου.
Αν το μόνο που βρίσκεις ενδιαφέρον είναι να μουρμουρίζεις στην αρχή σε όλους μετά μόνο στον εαυτό σου. Τότε ναι καλά το πιστέυεις, τα έχεις κάνει σκατά.
Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Αν εσύ ντάρλινγκ θες να τα βλέπεις μαύρα, ε μαύρα θα τα βλέπεις. Αν εσύ απλά παρατηρείς σαν θεατής την ζωή σου και απλά κάνεις και κανένα σχολιασμό τότε θα κάνεις απλά αυτό. Δεκτό ότι η ζωή είναι αγώνας αλλά αν θέλαμε σχολιαστή, δεν θα παίρναμε εσένα, αλλά κάποιον έμπειρο. Οπότε μήπως καλύτερα να κάνεις τον παίκτη? Μήπως να το δεις λίγο σαν πρωταθλητισμό και να προσπαθήσεις να το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς?
Θα στο κάνω πιο λιανά. Μήπως να ξυπνήσεις και να κουνηθείς από την θεσούλα που βολεύτηκες?? Μήπως να κάνεις και εσύ κάτι?
Μήπως να αλλάξεις τα στενά παπουτσάκια που λέγαμε?
Μήπως να σταματήσεις να αυτοχαστουκίζεσαι και να κάνεις καμία ουσιώδη κίνηση?
Πριν να είναι αργά.
Περιμένω νέα σου.
ΥΓ.
Ηταν κάποτε δύο βατραχάκια που καταλάθος έπεσαν σε ένα κουβά απο γάλα..''Τι θα κάνουμε τώρα?" ρώτησε το ένα το άλλο με πανικό. ''Κάτι θα βρούμε, μόνο μην σταματάς να κολυμπάς'' απάντησε το άλλο.
Μετά απο λίγη ώρα το πρώτο βατραχάκι κουράστηκε. Βρήκε μάταιες τις προσπάθειες και είπε στο δεύτερο βατραχάκι. ''Δεν έχουμε σωτηρία. Θα πνιγούμε σε αυτόν το κουβά απο γάλα'' και σταμάτησε να κολυμπάει. Βούλιαξε ενώ αποχαιρετούσε τον φίλο του.
Το δεύτερο βατραχάκι κλαίγοντας με αναφιλητά για τον χαμένο του φίλο, συνέχισε να κολυμπάει, κάποιες στιγμές με σφιγμένα δόντια απο την προσπάθεια. Εχει αποφασίσει να μην τα παρατήσει. Μετά απο πολύ πολύ ώρα και ενώ το δεύτερο βατραχάκι κολυμπούσε με μανία, το γάλα έπηξε. Τότε το βατραχάκι πήδηξε χαρούμενο έξω απο τον κουβά και συνέχισε την ζωή του ευτυχισμένο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου