Ενα παράξενο γράμμα..

Μια άγνωστη κόπέλα σήμερα μου έστειλε ένα email. Ενα παράξενο email. Που καταλαβαίνω ότι κάποιος δεν μου κάνει πλάκα, απλά και μόνο επειδή όσα γράφει είναι απόλυτα άσχετα απο πλάκα. Αλλά ακόμα και αν πρόκειται για αστείο, το βρίσκω πολύ φιλοσοφημένο. Δεν με ξέρει γιαυτό και επιλέγει να μου γράψει. Και πως πριν μήνες έπεσε πάνω στο Blog μου και της άρεσε, θέλει να δει το γράμμα της στο Internet.
Ξεκινώντας απο το τέλος του γράμματος,

..." Σπούδασα και συντήρησα μόνη μου ένα σπίτι για 5 χρόνια. Παράλληλα, δούλευα σερβιτόρα και επέστρεφα στις 2-3 για να ξυπνήσω στις 7μιση. Τα σαββατοκύριακα κοιμόμουν για να αναπληρώσω ύπνο. Και διάβαζα. Για 5 ολόκληρα χρόνια, διάβαζα, δούλευα και κοιμόμουν. Πολλοί νομίζουν ότι είχα κουράγιο και συνέχιζα επείδη σύντομα θα έφτανα στον στόχο μου. Αλλά η αλήθεια είναι πως απο στην αρχή το έκανα επειδή οι συνθήκες το απαιτούσαν αλλά μετα έγινε απλά απο συνήθεια. Σαν καλό σκλαβάκι ξυπνούσα, διάβαζα, δούλευα, δεν γκρίνιαζα, δεν διασκέδαζα, όλα ήταν απλά, καθημερινά, ίδια. Οταν πήρα το πτυχίο μου, δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό. Δεν γιόρτασα, δεν έκανα σχέδια, δεν ένιωσα καμία πνοή αλλαγής. Οι λίγοι φίλοι μου πίστεψαν ότι τώρα μπορεί και να ξεκινούσα να ζω. Εγω δεν το πίστεψα γιατί απλά δεν περνούσε απο το μυαλό μου. Πήρα πτυχίο, δούλευα σερβιτόρα και έψαχνα δουλειά. Βρήκα δουλειά σε μια φαρμακευτική εταιρεία. Δουλευα απο τις 9 εως τις 6, μερικές μέρες και μέχρι τις 7. Επαιρνα 723 ευρώ. Ημουν πτυχιούχος και κανένας δεν μου φερόταν άσχημα. Ειχα όλες τις προδιαγραφές για να ανέβω κάποια μέρα και έτσι υπήρχε σεβασμός. Ετσι είναι οι πολιτισμένοι άνθρωποι στις μέρες μας. Σέβονται μόνο όσους έχουν τα φόντα να ανέβουν μια μέρα. Εγώ συνέχισα να λέω καλημέρα στον οδοκαθαριστή και ας μην είχε τα φόντα να ανέβει. Δεν με ένοιαζε να κάνω τις ηλίθιες δημόσιες σχέσεις τους. Επίσης δεν με ένοιαζαν τα 723 ευρώ τους. Γιατί μετά τον δέυτερο μήνα δουλειάς, τα λεφτά δεν έφταναν και έτσι τις Παρασκευές και τα Σάββατα δούλευα σερβιτόρα, τα σαββατοκύριακα κοιμόμουν για να αναπληρώσω ύπνο και έκανα δουλειές για το σπίτι.
Ενα πρωί Δευτέρας ξύπνησα και μαζί μου ξύπνησε και ο επαναστάτης. Δεν πήγα για δουλειά, δεν ήθελα. Δεν απάντησα σε κανένα τηλέφωνο και δεν έφαγα τίποτα. Το πρωί της Τρίτης, δεν πήγα απο την δουλειά, μπήκα στο Αρχαιολογικό Μουσείο και βγήκα λίγο πριν κλείσει το μεσημέρι. Την Τετάρτη σταμάτησαν να με παίρνουν απο την δουλειά. Μου έστειλαν ένα email να περάσω να υπογράψω την παραιτησή μου. Δεν ρώτησαν ούτε τυπικά αν ζω, αν είμαι καλά. Εξάλλου δεν είχα πλεόν να φόντα να πάω ψηλά οπότε πάει και ο σεβασμός. Την Πέμπτη πέρασα απο την καφετέρια και τους είπα αν μπορώ να ξεκινήσω να δουλεύω απο την Τρίτη μέχρι την Κυριακή και δέχτηκαν. Την Παρασκευή έλαβα ένα email απο την φαρμακευτική ότι η παραίτηση βάσει νόμου μετά απο 4 μέρες αδικαιολόγητης απουσίας, λειτουργεί μόνη της, και έτσι γλίτωσα και το να πάω απο εκεί για υπογραφές.
Την Παρασκευή το απόγευμα πήγα και πήρα μερικά φυτά για το μπαλκόνι μου. Το Σάββατο πήγα στην Ακρόπολη και την Κυριακή πήρα το τραμ και πήγα στην παραλία όλη μέρα. Δευτέρα βράδυ είδα μια ταινία και την Τρίτη έκανα την πρώτη μου κανονική βάρδια στην καφετέρια μετά απο χρόνια ξανά. Οπως τα υπολόγιζα κάθε μήνα θα έβγαζα 1700 ευρώ. Κοίταζα το πτυχίο στο τοίχο και ήθελα να βάλω τα γέλια. Την Παρασκεύη παραιτήθηκε ο υπέυθυνος της καφετέριας και ανέλαβα το πόστο. Οπως τα υπολόγιζα θα έβγαζα 2000 ευρω το μήνα. Ειχα μάθει να υπολογίζω τα πάντα γιατι τα τελευταία χρόνια συντηρούσα τον εαυτό μου μόνη μου. Την Κυριακή ανακοινώθηκε η πώληση της καφετέριας λόγω οικονομικών προβλημάτων. Δεν πανικοβλήθηκα γιατί ήξερα πως σερβιτόρα μπορούσα να γίνω σε όλη την Αθήνα. Δευτέρα βράδυ είχα ρεπό. Ακουσα στις ειδήσεις στην ΝΕΤ ότι δεν έχει βρεθεί ο νικητής του Τζακ ποτ, θυμήθηκα το Λοττο που είχα παίξει, το έψαξα βαριεστημένα και ανακάλυψα ότι είχα κερδίσει 723.000,00 ευρώ. Οσος και ο μισθός στην φαρμακευτική αλλά με κάποια μηδενικά παραπάνω. Σήμερα 3 μήνες μετά, υπέγραψα το συμβόλαιο αγοράς της καφετέριας. Πλέον θα είμαι η ιδιοκτήτρια..."

Στην αρχή του γράμματος γράφει...

''..Αγαπητή μου άγνωστη, στις 07 Αυγούστου έπεσα πάνω σε ένα κείμενο του Blog σου. Αναφερόσουν σε μια ιστορία που είχες διαβάσει το προηγούμενο βράδυ σε ένα βιβλίο για ένα τύπο που δεν ήξερε να γράφει, τον απέρριψαν απο ένα μπουρδέλο και ξεκίνησε να πουλάει εργαλεία με αποτέλσμα να γίνει πλούσιος απο αυτό. Μετά απο μέρες μπήκα ξανά στην σελίδα σου αλλά δεν βρήκα το κείμενο σου.
Θα ήθελα απλά να μάθεις ότι αν είχα δεχτεί να μείνω στην φαρμακευτική με 723 ευρώ τώρα δεν θα είχα μια δουλειά δική μου. Η τύχη με βοήθησε πολύ αλλά την προκάλεσα και δούλεψα πολύ.

Σήμερα είναι Δευτέρα και μόλις πήρα το πολυπόθητο συμβόλαιο της νέας μου δουλειάς, επέστρεψα σπίτι κατέβασα απο τον τοίχο το πτυχίο και έβαλα την πρώτη σελίδα του συμβολαίου. Πάλεψα το ίδιο και μου πήρε και για τα δύο 5 ολόκληρα χρόνια. Γιατί να το υποτιμήσω?''

Καλή τύχη άγνωστη....