26.8.09

Με περιμένει η ξαπλώστρα μου..

Με το που μπήκα στο γραφείο σήμερα έγραψα σε ένα λευκό χαρτί τις ώρες που υπολείπονται για να ξεκινήσει η άδεια μου. Τράβηξα μια κόκκινη λοξή γραμμή πάνω στην σημερινή ημερομηνία στο ημερολόγιο. Πριν αφήσω το γραφείο μου θα τραβήξω άλλη μια για να γίνει ένα Χ. Και ένα Χ ακόμα σε όλο τον Ιούλιο.

Όμως η μέρα περνάει πολύ αργά.

Παραπονιέμαι στην Αργυρώ και μου λέει να πω πως πάω για φουντούνια στο περίπτερο και να μην γυρίσω πριν τις 24/8. Να εμφανιστώ στο γραφείο του διευθυντή με την τσαντούλα μου, τα γυαλιά μου, το ταπεράκι μου και το κινητούλι μου, λάμποντας από το αντηλιακό που θα έχω απλώσει. ‘’Πάω έξω να πάρω φουντούνια, θέλετε κάτι να σας φέρω?’’ για το ξεκάρφωμα. Και θα επιστρέψω στις 24, αλλά αλήθεια αν μου ζητήσει κάποιος κάτι απ έξω, εγώ θα το φέρω.. στις 24.

Είναι τόσο βαρετά στο γραφείο που κοιτάζω την μπαλκονοπορτά μου και νομίζω ότι θα σκάσει ο Σούπερμαν αλά νίντζα από το επάνω μπαλκόνι με σκοινιά και θα με πάρει μαζί του. Ετσι, έχω ήδη έτοιμο το ταπεράκι μου και την τσάντα μου μέσα. Ποτέ δεν ξέρεις.

Η Δήμητρα από το msn μου έχει πιάσει μια αλλοπρόσαλλη κουβέντα. Έναν διάλογο που δεν έχει νόημα. Απαντάμε με ότι πιο άσχετο μπορεί η μια στην άλλη.

Δήμητρα (2:09 PM): ki egw mwre ithela na perasw apo to super giati teleiwse h feta...

Georgia (2:10 PM): twra pou eipes mplouza na min ksexasw na parw ena periodiko apo to periptero

Ο Νίκος τρώει κοτόπουλο με πατάτες και φέτα και έχει σωπάσει.

Παίζω με ένα μηχανικό μολύβι. Του βγάζω λίγο την μύτη και την σπάω στο τετράδιο μου.

Στο αυριανό ταξίδι είχαμε πει αρχικά να ξεκινήσουμε 9. Προχτές το κάναμε 8. Εχτές το κάναμε 7. Σήμερα με πήρε η Ράνια μια φορά και μου είπε να το κάνουμε 06.45 και πριν λίγο με ξαναπήρε για 06.30. Δεν θα το ξανασηκώσω.

Είχα ετοιμάσει μια τεράστια βαλίτσα. Δεν σηκωνόταν. Αρνούμαι να πάθω λουμπάγκο στις διακοπές μου. Έτσι, αφαίρεσα τα αθλητικά μου, το δεύτερο σαμπουάν, την τρίτη ενυδατική σώματος, ένα βιβλίο και την δεύτερη ζακέτα. Πάλι είναι ασήκωτη. Αφαίρεσα και τον δεύτερο αφρό μαλλιών και το δεύτερο τζίν. Μοιάζει καλύτερα. Άλλο βιβλίο δεν βγάζω. Καλύτερα λουμπάγκο και μορφωμένη (!)

‘’Λοιπόν εγώ σε τρεις ωρίτσες φεύγω. Να μου ποτίζεις την μοναδική μου γλάστρα. Και να αερίζεις το σπίτι. Να ελέγχεις την αλληλογραφία μου!’’

Αυτά δεν έχω σε ποιον να τα πω αφού σ’ αυτές τις διακοπές για κάποιο μαγικό λόγο, όλοι όσοι αγαπάω θα είναι σε πολύ κοντινή ακτίνα. Κάποιοι θα πηγαινοέρχονται. Ακόμα και η μαμά μου δεν θα είναι σε απόσταση πάνω από 100 χλμ. Ακόμα και ο μικρός πρίγκιπας βρήκε τρόπο να χωθεί στην βαλίτσα μου.

Που είναι και αυτός ο Σούπερμαν επιτέλους?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου