Ένα υπερφορτωμένο αυτοκίνητο στην Εθνική Οδό Αθηνών – Κορίνθου στις 7 το πρωί, την πρώτη μέρα του Αυγούστου παίζει Χατζηγιάννη. Δεν ήταν επιλογή των επιβατών, απλά το κουμπί του ραδιοφώνου φάνταζε τόσο μακριά για να το πατήσει κάποιος. Στο αυτοκίνητο που ο πωλητής το προωθούσε ως το μικρό, βολικό για την πόλη, χώρεσαν τέσσερις τεράστιες βαλίτσες, τρεις μικρότερες, μια ομπρέλα θαλάσσης, τρεις άνθρωποι, ένα τάβλι και ένα ζευγάρι βατραχοπέδιλα. Στο πίσω κάθισμα με δυσκολία διακρίνει κανείς ένα ζευγάρι τεράστια γυαλιά ηλίου και από αυτό καταλαβαίνει ότι υπάρχει ένας άνθρωπος εκεί. Τρεις νυσταγμένες φίλες ταξιδεύουν. Ο εκφωνητής στο ραδιόφωνο κάτι λέει για καλό μήνα οι επιβαίνουσες μουγκρίζουν, κάτι σαν ευχή η μια στην άλλη. Στα διόδια, από το πίσω κάθισμα ακούγεται ..’’η κυρία από το απέναντι αυτοκίνητο μας κοιτάζει νοσταλγικά. Μας ζηλεύει.. έχει βαρεθεί τον κοιλαρά σύζυγο της και θέλει να πάει διακοπές με τις φίλες της’’. Δυο ώρες μετά το ταλαίπωρο αυτοκινητάκι παρκάρει έξω από ένα σούπερ μάρκετ στην Τρίπολη. Για τα απαραίτητα. Περνάει μια ώρα στα ψώνια, πηγαίνοντας εναλλάξ στην τουαλέτα του σούπερ και πάντα η μια να μένει στο ταμείο, βγάζοντας λεφτά από την τράπεζα και αγοράζοντας καφέ και περιοδικά. Στις 2 ακριβώς η τριάδα μπαίνει στο πλοιαράκι από την Νεάπολη για την Ελαφόνησο και σε 15 λεπτά είναι στο προαύλιο του κυρίου Π. Ο κύριος Π. είναι ο ξενοδόχος, που δεν βοηθάει τις τρεις ταλαίπωρες να ξεφορτώσουν ούτε μια από τις τέσσερις τεράστιες βαλίτσες, τις τρεις μικρότερες, την ομπρέλα θαλάσσης, το τάβλι ή ακόμα και το ζευγάρι βατραχοπέδιλα, αλλά αντί αυτού ξύνεται σε επίμαχα σημεία όλη την ώρα, εκνευρίζοντας την πιο ευέξαπτη της παρέας. Ανακοινώνει ότι το δωμάτιο την επόμενη μέρα το πρωί θα αλλάξει για να εξυπηρετηθεί ένας καλός πελάτης (χωρίς ένα λυπάμαι για την αναστάτωση) και ξύνοντας για άλλη μια φορά όπου και όπως μπορεί και αποχωρεί. Οι δύο από τις τρεις ετοιμάζονται για την θάλασσα, θα πρέπει να βρουν την Χριστίνα που είναι ήδη εκεί με άλλα 20 άτομα στο camping.
Μερικές ώρες μετά, στην ταβέρνα του νησιού, οι φίλες θα ζήσουν την άλλη όψη των επαγγελματιών τούτου του τόπου. Η κυρία Σ. εστιατόρισσα, τεραστίου μεγέθους, διευθύνει την οικογενειακή επιχείρηση με το χέρι στην μέση δίνοντας εντολές. Φοράει ταγέρ με χρυσά κουμπιά, μπλε, που ταιριάζει στο σοβαρό ύφος μιας επιχειρηματία, και υφασμάτινο λουλούδι στα μαλλιά. Έχει πάει κομμωτήριο και έχει κάνει και ένα πρόχειρο μακιγιάζ. Στο τραπέζι έρχεται ένα μπουκάλι κρασί, δύο μπουκάλια κρασί, μέχρι που η κυρία Σ αρχίζει να μοιάζει με μοντέλο, ο λογαριασμός με χαρτοπετσέτα και ο δρόμος με θάλασσα. Α! και τα πενηντάευρα με ιδανικό πουρμπουάρ. «Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά είμαστε πολύ μεθυσμένες, χικ», λέει χαζογελώντας, η μια φίλη στην άλλη, την ώρα που ψάχνουν απεγνωσμένα που τους έπεσαν τα λεφτά –εκείνα που άφησαν πουρμπουάρ-.
Δεκατέσσερις ώρες ύπνου μετά, χωρίς αλκοόλ στο αίμα τους, είναι έτοιμες για παραλία. Αλλάζουν δωμάτιο, ο κύριος Π. αυτή την φορά βοηθάει, πιάνει τις λαχανί και πορτοκαλί βαλίτσες με τα βρωμόχερα του, που πριν έξυναν επίμαχα σημεία και αναγκάζει τις κοπέλες να κάνουν όλα τα χερούλια με Detoll. Δυόμισι ώρες μετά είναι στην παραλία. Δυόμισι ώρες για να διαλέξουν μαγιό, να βρουν τα παρεό, τα αντηλιακά, τις πετσέτες, τα βιβλία… Μερικές φορές το να είσαι άντρας είναι κέρδος χρόνου. Αλλά αυτό είναι άλλο post. Και για τις τρεις επόμενες μέρες ο χρόνος κέρδιζε πάντα. Τρεις ώρες για να κάνουν μπάνιο μετά την θάλασσα, πέντε ώρες ετοιμασία για το βράδυ. Πάντα η τελευταία έκανε μπάνιο με παγωμένο νερό. Μισή ώρα να αποφασιστεί πότε θα φάνε και που. Μερικές φορές το να είσαι άντρας είναι κέρδος χρόνου. Το επόμενο post μόλις βρέθηκε.
Ένα από τα βράδια που θα μείνουν στο νησί, θα φάνε σε μια ταβέρνα δίπλα στην θάλασσα. Δίπλα τους είναι η φίλη με την παρέα των 20 ατόμων. Σε λίγη ώρα η μεγάλη παρέα φεύγει. Οι τρεις φίλες ξεκινάνε μια συζήτηση από εκείνες που θέλεις πολύ να κάνεις ένα Αυγουστιάτικο βράδυ, κάτω από τα αστέρια, δίπλα στο κύμα. Η ώρα περνάει και οι σερβιτόροι μαζεύουν τα τραπέζια από την παραλία. Το μόνο τραπέζι που μένει είναι ένα, με τρεις καρέκλες. Και μένει εκεί μέχρι το πρωί.
Το πλοίο για τα Κύθηρα μεταφέρει τρεις φίλες, τελευταία στιγμή αλλάζει λιμάνι λόγω ανέμων και πάει στην Αγ. Πελαγία. Ένα μέρος αρκετά μακριά από εκεί που θα μείνουν οι κοπέλες αλλά έτσι και αλλιώς είναι απομακρυσμένο μέρος, και οι αποστάσεις στα Κύθηρα τεράστιες. Οι δρόμοι των Κυθήρων είναι στενοί με στροφές και όλοι οι οδηγοί τρέχουν. Αλλά αυτό δεν έχει πολύ σημασία. Είναι μεσημέρι, οι διακοπές στα Κύθηρα μόλις ξεκίνησαν.
Μετά από κάμποσα χιλιόμετρα μπαίνουν στην reception του κυρίου Πέτρου. Πάλι ένας κύριος ξενοδόχος από Π. και αυτό αρχίζει να μην αρέσει. Στην παρουσίαση της «σουίτας», ανακαλύπτουν ότι το δωμάτιο έχει τσίγκο για σκεπή, δεν έχει ντουλάπια ή ντουλάπες, στο μπάνιο ίσα που χωράς για να μπεις και το δεύτερο δωμάτιο είναι θολωτό χωρίς παράθυρο με μπλε λάμπα.
Όλα έγιναν ασπρόμαυρα, ο ουρανός των Κυθήρων σκοτείνιασε, μια αστραπή έσκισε τον ουρανό και πελώρια κύματα σκέπασαν το νησί και τον κ Πέτρο μαζί. Ένα ουρλιαχτό ακούστηκε «Μια σαύρα στην τουαλέτα!!»
Αν ήταν ταινία οι επόμενες σκηνές, δείχνουν τρεις αναμαλλιασμένες με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα να ψάχνουν σε όλο το νησί να βρουν δωμάτιο, να αλλάξουν. Ο Διαμαντής, φίλος της μιας, μόνιμος κάτοικος του νησιού, έχει στο ένα αυτί το κινητό και στο άλλο το σταθερό και ψάχνει μαζί τους. Απελπισμένες ψάχνουν να βρουν κάπου να φάνε και καταλήγουν πάλι στην Αγ. Πελαγία. Στο δρόμο παίρνουν νεκταρίνια από έναν πλανόδιο. Είναι εκνευρισμένες, κουρασμένες, οδηγούν πάλι πίσω. Η κοπέλα που βρίσκεται πίσω βγάζει ένα σημειωματάριο, γράφει κάτι, σκίζει το χαρτί και το δίνει στην μπροστινή «Ξέρω πως είναι καλύτερα να μην μιλήσω, αλλά μπορώ να παραγγείλω ένα νεκταρίνι?» και γελάνε όλες μαζί.
Την επόμενη μέρα έχει βρεθεί ένα δωμάτιο. Το τετράκλινο που αρχικά έψαχναν μετατρέπεται σε δίκλινο, αφού οι 2 που περίμεναν δεν θα έρθουν και η 1 θα φύγει μια μέρα μετά. Έτσι μένουν οι δύο από την παρέα.
Στον δρόμο για το λιμάνι στις 3 τα πρωί για να αποχαιρετίσουν την μια που φεύγει, είναι κάπως επικίνδυνα. Ο δρόμος δεν φαίνεται καλά, ούτε και οι πινακίδες. Ο δρόμος φαίνεται πιο μακρύς, ακούγονται βλακείες για να μην νυστάξει η οδηγός και ξαφνικά φωτίζεται θάλασσα και μια πινακίδα.. Αγ. Πελαγία. Κάθε μέρα επίσκεψη σ αυτό το μέρος, πάντα κατά λάθος.
Το χούι της μιας από την παρέα είναι παίζει το παιχνίδι «Μάπετ Σόου». Όταν είσαι κάπου που βαριέσαι θανατηφόρα σχολιάζεις τους πάντες που βρίσκονται γύρω σου. Στήνεις αυτί και κατασκοπεύεις. Την τρίτη μέρα στην παραλία, υπήρχε οργασμός για Μάπετ σόου. Αριστερά, νεαρά έκανε ερωτική εξομολόγηση σε μεσήλικα. Βόρεια, τετράδα ζευγαριών από τα Γιάννενα αποφάσιζαν την προίκα σε πρόβατα και χωράφια. Δεξιά κυρία εξηντάχρονη συνοδευόταν από 25χρονο. Δεν προλαβαίνεις υπό αυτές τις συνθήκες. Αλλά γελάς πολύ!
Η διαμονή των δύο στα δωμάτια της κυρίας Σ. είναι ένα όνειρο. Η κυρία Σ θέλει να μάθει τα πάντα λες και θα αγοράσουμε τα δωμάτια, βασικά θέλει να γίνουμε φίλες. Φτάνουμε και μας ρωτάει τι κάναμε, φεύγουμε και μας ρωτάει που πάμε.
Στην παρέα προστίθεται ο Τάσος, φίλος της μιας κοπέλας, που ήρθε για διακοπές. Ανακαλύπτοντας ότι στα Κύθηρα έχουν ρίζα πολλοί μετανάστες της Αυστραλίας, της Αμερικής και του Καναδά που γυρίζουν τα καλοκαίρια με παιδιά και εγγόνια και όλοι μαζί φωνάζουν «Στην υγκιά μας», ο Τάσος περπατάει στα σοκάκια και χαιρετάει όλους τους άσχετους «Γκιά σας» και «Γκιά σας».
Το τελευταίο βράδυ, το Μάπετ Σόου δίνει την τελευταία του παράσταση στο μπαράκι. Βρίσκεται ζευγάρι που αποτελείται από μια κοπέλα είκοσι τεσσάρων ετών, 1,40 ντυμένη σαν την Στρουμφίτα και έναν σαραντάρη με ύψος 1,85. Και οι δύο ντίρλα. Και προσπαθούν να φιληθούν. Αγανακτισμένος που δεν φτάνει και δεν την πετυχαίνει, την βουτάει την βάζει σε ένα σκαμπό και την φιλάει. Εκείνη καθισμένη στον θρόνο της, ευτυχισμένη, συνεχίζει το κοκτέιλ της.
Αυτά προς το παρόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου