Στα πρώτα μου μπάνια νομίζω ότι το μαγιό μου ήταν απλά ένα κόκκινο βρακάκι. Όμως εκεί γύρω στα 5 μου, μου αγόρασαν το πρώτο μου μπικίνι. Ριγέ, με πολλά χρώματα. Με κάθε πρώτη ευκαιρία πετούσα το επάνω μέρος του, με ενοχλούσε αφάνταστα αυτό το επιπλέον περιττό ύφασμα.
Πολύχρωμες ομπρέλες με τεράστια λουλούδια και οι ξεθωριασμένες, παλιές πετσέτες του μπάνιου, γίνονταν οι πετσέτες της θάλασσας. Ταπεράκια με φρούτα και θερμός με δροσερό νερό. Πιο απαραίτητα και από το αντηλιακό μας.
Αλλάζαμε το μαγιό πίσω από αυτοσχέδια παραβάν πετσετών που κρατούσε η μεγάλη αδερφή με την μαμά μας.
Ο μπαμπάς με το ριγέ γκρι-μπλε μαγιό του έκανε μακροβούτια και όταν κουραζόταν έπαιζε μαζί μας στα ρηχά.
Ο έφηβος αδερφός μου έβρισκε ευκαιρία για να κάνει ότι μπορεί να μας χαλάσει το μπάνιο μας. Από το να πάρει τα κλειδιά του αυτοκινήτου και να κάνει βόλτες, ρίχνοντας μάντρες εξοχικών και να έρχονται άγνωστοι κύριοι να μας ζητάνε τα ρέστα, μέχρι να ανακατεύεται στα πόδια των ψαράδων και να τρέχουμε στα νοσοκομεία να του βγάλουμε το αγκίστρι από το δάχτυλο.
Η μαμά έκανε απλά μια βουτιά και μετά έμενε έξω να μας περιφρουρεί. Να μας προσέχει και να φροντίζει για όλα.
Συνήθως στην παραλία βρίσκαμε και τους γείτονες μας και όλοι μαζί ήμασταν μια παρέα.
Μετά από κάμποσες βουτιές, τρώγαμε ψωμί με τυρί και καρπούζι. Νομίζω ό,τι πιο νόστιμο, τις περισσότερες φορές μαζί με άμμο από τα χέρια μας. Από τότε κανένα γκουρμέ σάντουιτς δεν έχει αντικαταστήσει αυτή την γεύση.
Κανέναν δεν ενοχλούσε που μιλούσαν όλοι δυνατά, ούτε που το μαγιό μας ήταν προπέρσινο. Δεν μας ένοιαζε αν τρώγαμε την άμμο. Ούτε είχαμε πρόβλημα με την ‘’εικόνα μας’’ επειδή σφηνώναμε το καρπούζι στα βραχάκια για να μένει δροσερό.
Όταν ο ήλιος έπεφτε και οι μεγάλοι άρχιζαν να μαζεύουν, ακουμπούσαμε στα βράχια με τα πόδια ψηλά για να κρατάμε τα πόδια μας καθαρά και στεγνά και χαζεύαμε τον ήλιο που έπεφτε στην θάλασσα. Μερικές φορές έκλεινα τα μάτια μου για ένα δυο λεπτά και σκεφτόμουν πως θα είναι όταν μεγαλώσω. Άκουγα την φωνή του μπαμπά μου για να ξεκινήσουμε.
Τώρα που μεγάλωσα θα ήθελα εκείνο το κλείσιμο των ματιών να έχει κρατήσει λίγο παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου