Ελευθερία

Η Ελευθερία (δεν είναι το πραγματικό της όνομα) είναι φίλη φίλης μου… Την έχω δει τέσσερις φορές όλες και όλες, σε καφέδες και σε μαζέματα σε σπίτια. Αλλά έχουμε κουβεντιάσει αρκετά..

Είναι η κλασική μοναχοκόρη αστών. Μεγαλωμένη στο Ψυχικό με μπαμπά δικηγόρο και μαμά δημόσιο υπάλληλο.

Όταν η Ελευθερία ήταν 10 έκανε πιάνο, κιθάρα, αγγλικά, ισπανικά και μπαλέτο παράλληλα με το ιδιωτικό που φοιτούσε. Στα 13 της έπαθε την πρώτη της υπερκόπωση και τότε ο μπαμπάς της της υποσχέθηκε ότι όταν τελειώσει το σχολείο θα πάνε όλοι μαζί να μείνουν σε ένα νησί. Άνοιξαν τον χάρτη και τυχαία διάλεξαν την Σύρο, κανείς από την οικογένεια δεν είχε πάει σ αυτό το νησί και υποσχέθηκαν να μην πάνε μέχρι τότε. Ο μπαμπάς υποσχέθηκε πως θα άνοιγε εκεί γραφείο και πως δεν θα είχε τόσες υποθέσεις, θα γύριζε νωρίς στο σπίτι και θα είχαν χρόνο όλοι μαζί…

Η Ελευθερία έμαθε να ζει με αυτό το όνειρο, όλο αυτό την έκανε να νιώθει όμορφα. Μεγαλώνοντας έδωσε πανελλήνιες πέρασε στην Φιλοσοφική και το όνειρο πήρε και άλλη παράταση. Πήρε τα πτυχία της από τα Αγγλικά, από τα Γαλλικά και από τα Ισπανικά. Δυστυχώς δεν πέτυχε στην Νομική όπως όλοι ήλπιζαν στην οικογένεια. Νοίκιασε ένα σπίτι στο κέντρο και αυτή ήταν η πρώτη της επανάσταση, που διήρκησε 6 χρόνια. Βρήκε δουλειά σε ένα δικηγορικό γραφείο με μισθό 950 ευρώ.. Ήταν μια κίνηση που έκανε με πολλές τύψεις γιατί έτσι θα έπαυε να είναι η κόρη υπόδειγμα.

Σ αυτή την φάση την γνώρισα. Το πρώτο πράγμα που μου είπε είναι ότι πάντα ήθελε να σπουδάσει θέατρο και πως θέλει να φύγει από την Αθήνα.. Το συζητήσαμε με τις ώρες και έμαθα όλη την ιστορία. Όταν την ρώτησα γιατί δεν δουλεύει στο γραφείο του πατέρα της μου είπε πως δεν μιλάνε από τότε που έχασαν την μητέρα της.

Τον πρώτο καιρό μιλούσαν αραιά αλλά όταν σε κάποια οικογενειακή γιορτή έμαθε από την θεία της ότι ο μπαμπάς είχε πάει σαββατοκύριακο στην Σύρο με την καινούργια του φίλη και την μικρή της κόρη, σταμάτησε να απαντάει στα τηλέφωνα. Όχι γιατί είχε προχωρήσει στην ζωή του αλλά επειδή διάλεξε αυτό το νησί αφού προφανώς είχε ξεχάσει από την πρώτη στιγμή την υπόσχεση του.

Την Ελευθερία την πέτυχα τις προάλλες στην Ιπποκράτους. Γύριζε από Super market και χαρήκαμε και οι δύο πολύ για την τυχαία συνάντηση. Την ρώτησα αν όλα είναι καλά στην ζωή της και μου είπε πως την Παρασκευή ήταν η τελευταία μέρα της στην δουλειά. Παραιτήθηκε. Και πως αυτή την εβδομάδα θα ενημερώσει την ιδιοκτήτη της ότι θα ξενοικιάσει το διαμέρισμα. Την ρώτησα αν παντρεύεται και μου είπε πως απλά θα αλλάξει μερικά πραγματάκια. Δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτη. Την ρώτησα αν είναι ευτυχισμένη. Και μου είπε πως είναι πολύ ευτυχισμένη..πως μόλις γεννήθηκε.. δεν μπορούσα να σχολιάσω γιατί δεν ήξερα και πολλά και έτσι πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής. Ήμουν έτοιμη να την αποχαιρετήσω και ΄΄να σπάσω΄΄ την άβολη συζήτηση όταν μου είπε πως από την 1η Νοεμβρίου θα είναι στην Σύρο. Θα διδάσκει ξένες γλώσσες σε παιδάκια και θα ζήσει εκεί. Και έχει κάνει και κάποιες συζητήσεις να διδάσκει αμισθί θέατρο στα παιδιά του νησιού σε ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι που υπάρχει στο νησί.

Η Ελευθερία ποτέ δεν ήταν φίλη μου… Αλλά χάρηκα τόσο για τις αποφάσεις της σαν να ήταν μια από τις καλύτερες φίλες μου.

Ανταλλάξαμε τηλέφωνα για να μην χάσουμε επαφή. Θα επιδιώξω να μαθαίνω νέα της. Είναι η μοναδική από όσους ξέρω που δεν γκρίνιαξε ποτέ για την ζωή στην Αθήνα, για τα οικονομικά, για την ατυχία της. Είναι η μοναδική που ξέρω που αποφάσισε να αλλάξει την ζωή της χωρίς να το μελετήσει, χωρίς να το ψάξει και πολύ.

Η πιο έντονη στιγμή στην ιστορία είναι όταν πήρε τον πατέρα της να τον ενημερώσει αφού στην ουσία παραμένει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει πλέον στον κόσμο. Τον πέτυχε βιαστικό και του είπε ότι φεύγει για την Σύρο και ότι τα αφήνει όλα …

Και εκείνος την ρώτησε αν έχει κάποια οικονομική απαίτηση από εκείνον, του απάντησε όχι και τότε το μόνο που της είπε πρίν κλείσει είναι ότι αν είχε επιμείνει για να περάσει στην Νομική τώρα δεν θα αναγκαζόταν να πάει στην Σύμη.. Ούτε που έδωσε σημασία στο όνομα του νησιού…

Καλή επιτυχία κοριτσάκι!