30 και κάτι

Εχτές βράδυ κατά τις 12 και πριν αλλάξει η μέρα, εγώ διάβαζα πολύ καλά και έξυπνα ανέκδοτα και κυλιόμουν γελώντας στο κρεβάτι. Μετά με πόνεσε η μέση μου, σταμάτησα να κυλιέμαι αλλά όχι να διαβάζω.. Απλά έκατσα όπως προστάζουν οι ορθοπεδικοί, η πλάτη ίσια και σε 90 μοίρες από το υπόλοιπο σώμα, ο αυχένας πρέπει να στηρίζεται και χαχάνιζα σαν μεγαλοκυρία μην τυχόν και χαλάσω την σωστή στάση. Αυτό το κουσούρι των τελευταίων ημερών με την μέση πρέπει να το απέκτησα από τον τρόπο που βάζω το πόδι μου στο γραφείο. Στο γραφείο της δουλειάς κάθομαι μισό οκλαδόν, δηλαδή κάθομαι πάνω στο λυγισμένο πόδι μου. Πολύ βολική στάση. Βέβαια όποιος μπαίνει για πρώτη φορά στο γραφείο μου, από κάτω βλέπει μόνο ένα πόδι.. μάλλον έτσι εξηγείται και καλοσυνάτο βλέμμα όλων όσων περάσουν το κατώφλι του γραφείου. Και τότε εγώ άτσαλα τρέχω να σηκωθώ για να αποδείξω πως είμαι αρτιμελής. Και μάλλον κάπου εκεί τσαλαπατάω για άλλη μια φορά και την μέση μου.



Πριν δύο χρόνια πήγα να κάνω έναν έλεγχο στον οφθαλμίατρο. Δικαιούμουν δωρεάν γυαλιά από το ταμείο μου, είχα δει και μερικούς ωραίους σκελετούς σε μια βιτρίνα..

Πήγα με ελπίδα να έχω έστω και 0000,001 μυωπία. Αν δεν έβρισκε θα του ζητούσα να μου δώσει προστατευτικά για την ακτινοβολία της οθόνης. Όλα τα είχα σκεφτεί. Όντως βρήκε λίγη μυωπία και μου έδωσε γυαλιά.. Με καμάρι πήγα και τα παρήγγειλα.. Τα φορούσα μόνο όταν ταίριαζαν με τα ρούχα μου και το στυλ. Α και πέρυσι τις Απόκριες που ντύθηκα γραμματέας. Όμως… προχτές βράδυ τα γράμματα της ταινίας ήταν πολυυυ μικρά και θολά και κουνημένα. Έκανα το κεφάλι από εδώ, το έκανα από εκεί, καμία αλλαγή. Φόρεσα τα γυαλιά και όλα μπήκαν στην θέση τους.



Την Δευτέρα μπήκα στο γραφείο και πάνω του βρήκα ένα φάκελο. Άφησα την τσάντα μου και το κοίταξα. Ήταν από την Ιδιωτική εταιρεία ασφαλίσεων που μας παρέχει η δουλειά. Περιείχε ένα παραπεμπτικό για πλήρες τσεκ απ των 30 ετών..



Ε όχι!!