Δεκάλεπτο

Σήμερα πέρασε από το σπίτι η Μαρία. Ανάμεσα στις συζητήσεις που κάναμε έπιασα ένα βερνίκι νυχιών που ήταν μπροστά μου στο γραφείο και έβαψα το μικρό μου νύχι.
Ξέχασα να το ξεβάψω και έτσι σου γράφω τώρα με τα εννιά μου αγνά νύχια και το ένα το παρδαλό.

Ο φίλος μου ο Βασίλης στα πολλά χρήσιμα που μου έχει μάθει είναι και η συμβουλή του δεκάλεπτου. Κάθε βράδυ που ξαπλώνεις να χρησιμοποιείς δέκα λεπτα για να σκέφτεσαι την μέρα σου. Τι μπορούσες να κάνεις καλύτερα, τι θα σε έκανε καλύτερο άνθρωπο, τι σου έφερε η μέρα, ο,τι θέλει να σκεφτεί ο καθένας.
Ένα πολύ εποικοδομητικό δεκάλεπτο. Δέκα λεπτά με τον εαυτό σου. Εσύ και εκείνος.

Πολλές φορές σ αυτο το δεκάλεπτο έχω σκεφτει πόσο φοβάμαι τις ξαφνικές απώλειες. Κυρίως ανθρώπων που αγαπάω.

Και πολλές φορές βάζω μουσική σ αυτά τα δεκάλεπτα. Για παρέα. Η μουσική σε κάνει να σκέφτεσαι λίγο πιο θετικά. Λίγο πιο αισιόδοξα.
Επίσης επειδή κάποια αγαπημένα άτομα τα έχω συνδέσει με τραγούδια αυτό είναι ιδανικό να ηρεμείς σε εκείνα τα καημένα τα δέκα τα λεπτά. Ο ήχος είναι οικείος. Ψυχολογία.

Το πρόβλημα είναι ότι τυχαία σειρά των τραγουδιών περνάει σε τραγούδι που δεν θες,  σε κάνει να ανοιγεις τα μάτια και να χάνεις το φόκους. 
Κάποιο από αυτά τα βράδια διάλεξα να ακούσω ένα τραγούδι στο you tube. Δεν έχει κατέβει ολόκληρο και ξαφνικά σταμάτησε. Σκέφτηκα πως πρεπει να συνεχίσω να είμαι με τα μάτια κλειστά. Να μείνω πιστή στο δεκάλεπτο. Να συνεχίσω χωρίς το τραγούδι.

Τα τραγούδια είναι άνθρωποι. Τα τραγούδια σταματάνε απότομα και εσύ πρέπει να συνεχίσεις χωρίς αυτά.
Κάποιες φορές το πετυχαίνεις, αλλά με κάποια τραγούδια είναι κάπως πιο δύσκολο. Αλλά τελικά ακόμα και αν ανοίξεις τα μάτια, θα συνεχίσεις να αναπνέεις. Οποτε σιγουρα μπορεις να συνεχίσεις. Απλά θα χασεις για λιγο το φοκους.

ΥΓ Και φυσικά είναι μια τέλεια άσκηση για να μην ξεχάσεις ποιοι είναι οι σημαντικοί σου και να φροντίσεις να είσαι δίπλα τους για οσο περισσότερο γίνεται ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΦΟΚΟΥΣ

Φιλια