Δέκα πάνω, δέκα κάτω

23. Με δανεικό κρεβάτι, με δέκα βιβλία στο ράφι, με πολλούς φίλους, με πολύ ανεμελιά.

Στα 23 παραιτείσαι από την δουλειά ένα πρωί από το τηλέφωνο. Δεν θες να πας γιατί ξενύχτησες. Στα 23 τρως. Τα πάντα. Στα 23 είσαι σίγουρος πως έχεις όλο το χρόνο να γυρίσεις τον κόσμο. Και αγαπάς. Εκείνον, την οικογενειά σου.

33. Με δικό σου υπερδιπλο κρεβάτι που το πλήρωσες σε 12 άτοκες δόσεις, με εκατοντάδες βιβλία σε τρεις βιβλιοθήκες, με λίγους φίλους και πολλούς γνωστούς, με λίγη ανησυχία.

Στα 33 σκέφτεσαι πως δεν υπάρχουν δουλειές και μένεις στην ίδια, σ αυτή που δεν σου αρέσει ακόμα και αν παίρνεις τα μισά από όσα έπαιρνες. Τρως πριν τις 7. Στα 33 είσαι σίγουρος πως ακόμα έχεις όλο το χρόνο να γυρίσεις τον κόσμο. Ή ό,τι έχει μείνει. Και αγαπάς. Εκείνον, την οικογενειά σου.

Το μαγικό είναι ότι δεν ξέρεις τι έχει το 43.  

Δέκα χρόνια πριν, δέκα χρόνια μετά ένα έχω να σου πω. Ένα κρεβάτι να κοιμάσαι χρειάζεσαι, μερικά βιβλία, τους φίλους σου και όρεξη για ταξίδια. Και εκείνον και την οικογένεια σου. Σάμπως στα 83 νομίζεις θα θες περισσότερα; Αντε να θες κανα χάπι για την πίεση.