Όσα αγαπάς

 

Θα σου πω την αλήθεια. Ποτέ δεν διαβάζω τις περιλήψεις των ταινιών και των βιβλίων όταν πρόκειται για ωραίο καστ ή για ωραίο εξώφυλλο. Ή για ευφάνταστο τίτλο ή για ωραία αφίσα. Ή αγαπημένο σκηνοθέτη ή συγγραφέα κλπ. Επιπόλαιο θα μου πεις αλλά εμένα μ αρέσει όταν με ρωτάνε τι είναι η ταινία που θα δούμε, να μην ξέρω και να σηκώνω τους ώμους σαν παιδί. Και μετά να ρωτάω αν έχουμε ποπ κορν για να ξεχαστεί το θέμα και να μην σκεφτείς κανείς να ψάξει στο imbd. 

Εχτές είδα σε DVD το Larry Crown. Είναι η ιστορία ενός τύπου που από την αρχή της ταινίας έχει χάσει την δουλειά του, μια κατά τα άλλα αδιάφορη δουλειά και την προσπαθειά του να ανασυνταχθεί. Μια ευχάριστη ταινία με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο Τομ Χάνκς, ωραίο θέμα, ωραία εξέλιξη και αυτά.

Αυτές τις μέρες διαβάζω τo  Η ένδοξη παραίτηση της Ρόζα Λέιν, ένα βιβλίο που αναφέρεται από την πρώτη σελίδα στην παραίτηση της Ρόζα από μια αδιάφορη δουλειά και την προσπάθειά της να ανασυνταχθεί. Ένα ευχάριστο βιβλίο, ωραίο θέμα, ωραία εξέλιξη και αυτά.

Η ίδια θεματολογία την ίδια εποχή, εντελώς τυχαίο. Θα αποφύγω να σχολιάσω κι άλλο την ταινία γιατί μπορεί να θες να την δεις. Το βιβλίο το έχω φτάσει μέχρι την μέση προς το παρόν, οπότε ούτε αυτό θα σχολιάσω. 

Απλά έτυχε να μάθω για δύο φανταστικές ιστορίες ανθρώπων που ξεκίνησαν την ζωή τους από το σημείο που ανακάλυψαν -ο ένας από επιλογή, ο άλλος αναγκαστικά- ότι δεν έκαναν αυτό που ήθελαν. Πως στην πορεία ανακαλύπτουν, έστω και τυχαία, πως όταν διαλέγεις αυτό που θα κάνεις τότε μάλλον το κάνεις και καλά. Και αυτό μόνο καλό αποτέλεσμα μπορεί να έχει. 

Θέλω όμως να σου πω πως έχω πειστεί για την σημασία του να κάνεις όσα αγαπάς. Και δεν μιλάω μόνο για δουλειά. Να κάνεις μόνο όσα αγαπάς. Να τα κάνεις με τον τρόπο που αγαπάς. Για όσο καιρό τα αγαπάς. Και μετά, όταν δεν θες άλλο να φεύγεις. Να βρίσκεις άλλα. Ή αν η αγάπη σας είναι τόσο μεγάλη να τα κάνεις για πάντα. Αλλά μόνο επειδή τα αγαπάς.

Για να μην φτάσει μια μέρα ακόμα και αν είναι στα βαθιά σου γεράματα που θα αναρωτηθείς ή ακόμα και θα είσαι αποφασισμένος πως δεν ήταν αυτό που ήθελες για σένα. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω. 

Με τρομάζει λίγο αυτό το ενδεχόμενο. Να μην μπορείς να επαναφέρεις τον καιρό που πέρασε και το μόνο που θυμάσαι να είναι τα πρωινά που δεν θες να πας στην εταιρεία, τα βράδια που γκρίνιαζες στους φίλους σου, τις μέρες που έκανες κοπάνα.

Γιαυτό άκου. Όσο μπορείς και εσύ και εγώ ας κάνουμε αυτά που αγαπάμε. Χωρίς δημιουργικότητα δεν πήγε κανείς πουθενά. Χωρίς έμπνευση δεν δημιούργησε κανείς. Χωρίς ενθουσιασμό δεν φτιάχτηκε τίποτα χρήσιμο. Χωρίς πάθος δεν προχώρησε καμία ωραία ιστορία.

Και αυτά.