12.1.12

Τρέμε Χιού Τζάκμαν

Πριν δυο μήνες περιμέναμε να γνωρίσουμε τον ξάδερφο του Αλέξανδρου που θα γύριζε από ένα τρίμηνο ταξίδι στην Αμερική. «Και θα δεις πόσο πλάκα έχει», «και θα περάσουμε σουπερ τις γιορτές που θα είναι εδώ ο Δημήτρης» μου έλεγε η κοπέλα του ξαδερφου του του Αλέξανδρου. Δηλαδή η μελλοντική ξαδέρφη του Δημήτρη. Ουφ.
Και ο Δημήτρης ήρθε από την Αμερική. Και πήγαμε για καφέδες. Και παίξαμε επιτραπέζια. Και πήγαμε για ποτά. Και ψάχναμε όλη την Αθήνα ένα  απόγευμα για να αγοράσουμε την Μονόπολη. Και πέρασαν δύο μήνες.
Και τον αγαπήσαμε τον άτιμο.
Και μια μέρα μάθαμε πως στα σχέδια του είχε στις αρχές του χρόνου να φύγει για την Αυστραλία μόνιμα. Αλλά στις αρχές Δεκεμβρίου τα μέσα Ιανουαρίου σου φαίνονται πολύ μακριά.
Απόψε το βράδυ που είναι πια Ιανουάριος, μαζευτήκαμε σε ένα μπαρ οι φίλοι του Δημήτρη για να του ευχηθούμε καλή τύχη και να συγκινηθούμε όλοι μαζί. Δηλαδή για να καταλάβεις εγω είχα πάει και προετοιμασμένη. Πήγα και αγόρασα για να βάλω αδιάβροχη μάσκαρα.
Εκείνος όλο το βράδυ μας ανέλυε πόσο κοντά θα είναι η παραλία από το νέο του σπίτι και πόσο καλοκαίρι θα είναι εκεί και πόσες ώρες θα είναι στην παραλία με κοκτέηλ. Δηλαδή κατάλαβες τι σκάρτο πράγμα πήγαμε και αγαπήσαμε; Τσάμπα η αδιάβροχη μάσκαρα.

1 σχόλιο:

  1. Με λένε Φωτεινή. Είμαι μακρινή ξαδέρφη της αρθρογράφου...Τα σχόλια μου παρόλ' αυτά είναι απολύτως αντικειμενικά κι ας μην το πιστεύετε! Από το πρώτο άρθρο σε φαντάστηκα να είσαι η συγγραφέας ενός βιβλίου με τίτλο Friends, Days and Moments...Γιατί το αξίζεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή