29.8.11

Κακές συνήθειες

Να πιάσω το «Κακές Συνήθειες» του  Μίλτου Πασχαλίδη και να το γράψω σε έναν τοίχο του σπιτιού μου. Γιατί, για τατουάζ  το παραδέχομαι, είναι υπερβολή. Να πάω να τον βρω σε ένα καμαρίνι και να του χτυπήσω φιλικά την πλάτη. Να του πάω ένα κουτί σοκολατάκια βρε αδερφέ. 

«απο παιδί θυμάμαι, προσπαθώ να κλέψω το γλυκό μέσα από το βάζο, με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ και μια ζωή στα πόδια να το βάζω» λέει ο Μίλτος και θυμάμαι όλα όσα εγώ λέω  ξύλινα σπαθιά και τις φορές που έτρεξα μακριά από μια δυσκολία. 

«Όλη μου η ζωή συνενοχή και πως γουστάρω. Τα πιο μεγάλα ψέμματα, στα πιο αθώα βλέμματα» λέει ο Μίλτος και εγώ χασκογελάω  συνομωτικά με τον εαυτό μου.
«απο παιδί θυμάμαι προσπαθώ στα λάθη μου φτηνά να την γλυτώνω, μου μάθαν να φοβάμαι ο,τι αγαπώ και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω» λέει ο Μίλτος και εγώ απλώνω λίγο παραπάνω τα πόδια μου στον καναπέ για να πιάσω όσο περισσότερο χώρο γίνεται μην τυχόν και έρθει κανείς και μου στενέψει την θέση. Γιατί πάντα θέλω να μην μοιράζομαι καναπέ. Να μην δίνω  τηγανητές πατάτες από το πιάτο μου.  Να μην ξεβολεύομαι. 

«Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είν’ οι κακές συνήθειες». Οπότε και έχεις να διαλέξεις αν θες να μείνεις στα παλιά ή να πας παρακάτω αποκτώντας νέες. Έστω και κακές. Δίκαιο.

Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Για την Μικαέλα

3 σχόλια:

  1. "το νιωθω τωρα καθαρα πως ειναι αργα για αληθειες..." με αγγιξες,οπως παντα. Σ'ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτυχε σήμερα να το ακούσω συμπτωματικά στο ράδιο το πρωί και έξω λίγο πριν ποστάρεις. Απλά δεν ξέρουμε αν εκφράζει εσένα ή την κοπέλα της αφιέρωσης. Όπως και να 'χει η αλήθεια είναι αλήθεια. Κι ας το νιώθει ο "πρωταγωνιστής" καθαρά, ποτέ δεν είναι αργά για αλήθειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή