9.8.11

Τα χρυσά παιδιά, οι αγάπες μου..


Θέλω να σου γράψω για τα χρυσά παιδιά της ζωής μου, για τα αστροπελέκια που έχω πάει και θα πάω και φέτος μαζί τους διακοπές, για τους φίλους της ζωής μου. Για την Αργυρώ που μ αγαπάει τόσο αποδεδειγμένα, που θα θυμηθεί να με πάρει ακόμα και αν πήζει, που έχουμε συνθηματικό σε περίπτωση που κινδυνεύει η μια ή η άλλη, ξέρεις σε περίπτωση που μας απαγάγει εξωγήινος. Για την Φωτεινή που κάνει σουμαχερικούς χρόνους Πετρούπολη-Λυκαβηττό για να έρθει μαζί μου να δούμε ένα υποψήφιο σπίτι., που παίρνει ένα μπουκάλι κρασί και ντορίτος και έρχεται στο μπαλκόνι μου. Για την Μαριέττα που λιώνει στην ζέστη ένα ολόκληρο πρωί γιατί απλά έχει μάθει να βοηθάει τους φίλους της και για εκείνο το βράδυ στο 42 που με γέμισε σουμβουλές. Για τον Δημήτρη που περιμένει στην Αμοργό εμάς τα εννιά μουρλά παιδιά για να του αναστατώσουμε το καλοκαίρι και που τον χειμώνα μου κάνει τηλεφωνήματα Αθήνα-Λονδίνο για ένα γειά. Για τον Σπύρο που τον Φεβρουάριο σηκώθηκε με πυρετό και παγωνιά για να με πάει εκεί που του ζήτησα. Για τον Δημοσθένη που καταλαβαίνει με τρεις λέξεις τι θέλω να πω, για την Ιοκάστη που θα θελα να είναι η μικρότερη αδερφή μου και κολλητή μαζί, για την Χριστίνα που μου στέλνει πακετάκια-δωράκια εκπλήξεις από την Πάτρα. Για τον Πάνο και τον Γιώργο που είναι ο έρωτας-φιλία και φυσικά τον Κώστα που βαράει προσοχές, παίρνει κάμψεις, ευπηθώς αναφέρεται γιατί έτσι, χωρίς λόγο... αλλά δεν θα σου γράψω τίποτα από αυτά.

2 σχόλια:

  1. μη μας γράψεις τίποτα. έχουμε φίλους,τους αγαπάμε και σε καταλαβαίνουμε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην περίπτωση σου δεν μπορεις να πεις με σιγουριά αν είσαι πιο τυχερή εσύ που έχεις αυτούς τους φίλους ή οι φίλοι σου που έχουν εσένα. Μαλλον ειναι αμοιβαίο γι αυτό και ειναι τόσο όμορφο

    ΑπάντησηΔιαγραφή