6.4.11

Μια φανταστική ιστορία..

Υπάρχουν δύο τραγούδια που αγαπώ πολύ। Τα βάζω να παίζουν το ένα μετά το άλλο. Και τα δύο τραγούδια ξεκινούν αργά και κάπως λυπημένα. Το πρώτο τελειώνει και έτσι. Το δεύτερο όμως μέχρι να τελειώσει ανεβάζει τις νότες-σφυγμούς. Η φυσαρμόνικα γίνεται ηλεκτρική κιθάρα και το πιάνο ντραμς. Όταν μια μέρα δεν πάει και πολύ καλά, σιγοτραγουδάω τους στίχους, περιμένω να φτάσω σπίτι να τα βάλω με την σωστή σειρά και να κάνω υπομονή μέχρι να έρθει η επόμενη μέρα.

Θα σου πω μια φανταστική ιστορία। Ένα κουρασμένο απόγευμα θα ανακαλύψεις πως έχασες τα 800 ευρώ που έχεις για το ενοίκιο ενώ θα βρίσκεσαι σε μια λεωφόρο। Σου εγγυώμαι ότι η επόμενη σκέψη που θα κάνεις είναι που στο καλό πάνε όλοι αυτοί τέτοια ώρα। Η αμέσως επόμενη είναι ότι χρειάζεσαι ένα παγκάκι να κάτσεις, ίσως και ένα πιεσόμετρο। Όταν βρεις ένα παγκάκι και κάτσεις θα θυμηθείς το 2001 που σε κατέβασε ο ελεγκτής από το λεωφορείο επειδή δεν είχες εισιτήριο και εσύ έχασες σουπερ επαγγελματικό ραντεβού। Και πως εξηγούσες στον ελεγκτή πως είσαι φοιτήτρια και πως όλα και όλα σου τα λεφτά είναι 150δρχ για να περάσεις τον μήνα και όλα αυτά φορώντας δανεικό επώνυμο ταγέρ και πανάκριβο χαρτοφύλακα. Σ αυτό το σημείο θα σε πιάσουν κλάματα αλλά εσύ θα πάρεις την Ε. τηλέφωνο να σου κάνει παρέα ώστε να μην βάλεις τα κλάματα. Ένα άγνωστο τηλέφωνο θα σε ξυπνήσει. Θα σκουπίσεις τα μάτια σου, τις μύξες σου και θα απαντήσεις γιατί και πάλι δέκα και κάτι χρόνια μετά πάλι ψάχνεις δουλειά και δεν αφήνεις αναπάντητες και θα ακούσεις την πιο γνώριμη και αγαπημένη φωνή από μια υπέροχη πάλαι ποτέ εποχή. Και κατά τύχη θα είναι μόλις μερικές εκατοντάδες μακριά σου. Και θα έρθει να σε μαζέψει. Κάποιος που θα έχεις να δεις τρία χρόνια. Και που θα σε πάρει τηλέφωνο την πιο κατάλληλη στιγμή όντας στο πιο κατάλληλο σημείο. Μάτζικ! Μετά το πρώτο σοκ, το κινητό σου θα χτυπήσει ένα «να ξέρεις πάντως σε σκέφτομαι» από μια φίλη και μετά ένα άλλο από μια άλλη που σου προτείνει να έρθει να μείνει σε σένα. Και δεν είναι καν η κολλητή σου. Και μετά θα φτάσει αυτός που έχεις χάσει για τρία χρόνια και που με μαγικό τρόπο ξαναβρίσκεις. Ο πιο αγαπημένος σου άνθρωπος, αυτός που πάντα έλεγες πως σε κατάταξη αγάπης είναι ο πρώτος εξωοικογενειακός, αυτός που ξέρεις πως ποτέ μα ποτέ μα ποτέ δεν θα χαθεί από την ζωή σου, ακόμα και μετά από τεράστια τριετή διαλλείματα. Και μετά φίλη μου, στο εγγυώμαι θα πάρεις σουβλάκια, θα πασαλειφτείς ενώ περπατάς στα στενά της Αθήνας, θα πεις νέα μπουκωμένη και θα μάθεις νέα επίσης μπουκωμένη. Θα μείνεις έκπληκτη όταν μάθεις πως μια στιγμή της ζωής σου έγινε τρίλεπτο ταινιάκι σε μια από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια κινηματογράφου της Αμερικής. Στο εγγυώμαι ότι θα γίνει έτσι. Και θα πιάσεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πόσο μεγάλη είναι η σημερινή μέρα τελικά. Και τότε θα πάρεις ένα email με το αρχείο μιας ταινίας για απόψε, που ούτε καν το ζήτησες ποτέ. Απλά ένας φίλος θα έχει μαντέψει πως θα θελες να την δεις. Και θα είναι η ταινία που ψάχνεις εδώ και καιρό. Δεν θα ξέρεις σε ποιον να το πεις, δεν θα ξέρεις με ποιον να χαρείς και τότε θα χοροπηδήσει το σουβλάκι στο στομάχι σου παραπονεμένο. Και σ αυτό το σημείο θα αρχίσεις να λουπάρεις την ίδια ατάκα. Σαν μάντρα ινδικό. Αυτή που θα σιγομουρμουρίζεις τις τελευταίες μέρες. Στο εγγυώμαι ότι έτσι θα γίνει. Και μετά θα αποφασίσεις να μην δεις την ταινία, βασικά θα αποφασίσεις να σβήσεις το αρχείο αφού θα ευχαριστήσεις τον αποστολέα. Θα αποφασίσεις να μιλήσεις με την κολλητή σου, θα σε πάρουν να σου προτείνουν μια δουλειά που μοιάζει τέλεια, στις 10 το βράδυ αυτό θα μοιάζει σουρεάλ. Και το βράδυ δεν θα έχει καν τελειώσει. Θα συνεχίσεις να λουπάρεις την ίδια ατάκα. Θα καταφέρεις να μιλήσεις με την κολλητή σου και θα σου χαρίσει την λύση σε κάτι που εσύ μέχρι σήμερα δεν μπορούσες να διαχειριστείς. Θα μιλάτε ενώ εσύ τρως σοκοφρέτα, θα πνιγείς και θα σε πιάσει νευρικό γέλιο. Και ενώ θα λουπάρεις την ίδια ατάκα θα θυμηθείς πάρτι σε πισίνα στους Αγίους Θεοδώρους, Πρωτοχρονιές με κιθάρες στην ταράτσα σου, κάδους που απέφυγες στο τσακ με το δανεικό αυτοκίνητο επειδή γελούσες, μετακομίσεις, ένα μπουκέτο μπαλόνια που άφησες ένα ξημέρωμα από το μπαλκόνι σου και μια βόλτα με βέσπα σε όλα τα αγαπημένα παλιά μέρη –μακριά νύχτα-.
Α! Αν σου συμβεί μια τέτοια μέρα σε παρακαλώ μην κοιμηθείς νωρίς. Βασικά δεν θα κοιμηθείς. Στο εγγυώμαι. Μόλις σου «είπα» μια φανταστική ιστορία. Στο φανταστική δώσε ότι έννοια εσύ θες. ΥΓ Nα σου θυμίσω ότι η ευτυχία μυρίζει καραμέλα. Και πως μπορείς να μυρίσεις καραμέλα έτσι και αλλιώς ;)

1 σχόλιο:

  1. Η ευτυχία έχει μυρωδιά, είναι αντιληπτή στην αφή, έχει ήχο και γεύση.
    Μυρίζει κανέλλα, καραμέλα, βανίλια, μόκκα, σοκολάτα.
    Απαλή σαν βελούδο, "γεμάτη" σαν βαμβάκι,φίνα σαν μετάξι...
    Έχει νότες από τις 4 Εποχές του Vivaldi, την χροιά από την φωνή των αγαπημένων μου, ένταση από την δυνατή αγκαλιά που έχω πάρει ποτέ και όγκο ίσα με τον δυνατό ήλιο του Αυγούστου στην παραλία μου...
    Οταν ακουμπά την γλώσσα μου μοιάζει με παγωτό φράουλα, με γλυκό κεράσι και με πραλίνα στο κουτάλι μου...
    ...Δεν ξέρω αν θα μπορούσα ν'αντέξω ΟΛΕΣ τις αισθήσεις μου στο ζενίθ τους. Μου φτάνει κάθε μέρα να έχω μόνο κάτι απο αυτά.

    Υ.Γ Και γενικώς δεν χαρακτηρίζομαι ολιγαρκής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή