Τελικά..

Και αφού ετοίμασα το προηγούμενο ποστ και αφού σκούπισα τα δακρυά μου επειδή μου λείπει η φίλη μου η Ελευθερία, ξαναγύρισα να κλείσω το κουτί και να συνεχίσω να ψάχνω για τον φορτιστή. Και κάπου εκεί βρήκα αυτό. "Δεν καταλαβαίνω τι σε πείραξε σήμερα. Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα θες. Αλλά εσύ ποτέ δεν το βλέπεις και κατσουφιάζεις το ωραίο σου προσωπάκι" Και έτσι λέω, δεν γαμιέται και ο φορτιστής; Πάω να φτιάξω τα μαλλιά μου, να βάλω ωραία ρουχαλάκια και να πάω να πιώ ένα ποτό, μιας και δεν ξυπνάω πια νωρίς.