Φωτιά στα Σαββατόβραδα (με την κακή έννοια)

Συγνώμη αν δεν καταλάβεις γρι από το παρακάτω. Προκαταβολικά.

Είναι γνωστή η εδώ και 32 χρόνια απέχθεια μου για τα πρωινά της Δευτέρας. Στο στόχαστρο από εδώ και στο εξής θα μπουν και τα Σαββατόβραδα. Έχω θεωρία, εμπειρία και τεκμηριωμένη άποψη:

Θυμάμαι την επί 12 χρόνια κολλητή μου, στα 20 μας, τα βράδια του Σαββάτου να φοράει στενό μίνι και ψηλές γόβες για να πάει στο Λάδι στην φωτιά και από τότε σταμάτησα να την κάνω παρέα.
Ξέρω φίλους που σε παίρνουν τηλέφωνο για να κανονίσετε Σάββατο βράδυ και όλη την υπόλοιπη εβδομάδα χάνονται.
Τον πιο τραγικό χωρισμό μου τον έζησα Σαββατόβραδο.
Ζευγάρια νοικιάζουν ταινία, παίρνουν πίτσα και κοιμούνται στις 2.
Οι αμάθητοι στα ξενύχτια της Παρασκευής κοιμούνται το Σάββατο από τις 10.
Έχει Παπαδόπουλο και κορίτσια που χορεύουν τσιφτετέλι και κυρίους των γραμμάτων και των τεχνών που πετάνε λουλούδια.
Έχει μοναχικές μεσήλικες κυρίες που βγαίνουν για νυφοπάζαρο.
Εχει πωλήτριες σε σουπερ μάρκετ που γυρίζουν σπίτι και κάνουν φασίνα. Με τον Παπαδόπουλο να παίζει.
Έχει 17χρονα αγόρια και κορίτσια που δεν τα αφήνουν να βγούν άλλη μέρα. Και αυτά λυσσάνε στα malls με τσιγάρο, μπύρα και άλλα που τους φαίνονται και πολύ μεγάλες αλητείες.
Έχει αγόρια που "παρασύρονται" και κορίτσια που κοιμούνται ήσυχα σε μια άλλη πόλη μίλια μακριά.

Τόσα χρόνια και ούτε μια καλή συγκυρία δεν έχει συμβεί Σαββατόβραδο ώστε να αναθεωρήσω. Αντιθέτως συμβαίνουν όσα μπορούν για να συμπληρώνω την λίστα και να επιβεβαιώνομαι.

Δεν θυμάμαι τίποτα καλό να μου έχει συμβεί Σάββατο βράδυ.
Από τις 8μμ του Σαββάτου μέχρι τις 8πμ της Κυριακής να μην μου μιλάει κανείς.

Στάχτη και μπούρμπερη σου λέω... Δόξα και τιμή στα Παρασκευόβραδα.

PS.Μην μου πας κόντρα και υποστηρίξεις το Σαββατόβραδο, θα γίνεις εχθρός μου. Στο λέω.