Από μικρή είχα ένα ρολόι στο μυαλό μου. Τικ τακ έγραφε λεπτά, στιγμές και μετρούσε μέρες, χρόνια. Όλα ήταν υπολογισμένα στην ώρα τους, δεν αργούσα ποτέ. Γι αυτό και μ αγάπησαν διορθώτριες, οπερατέρ, μοντερ, εκδότες, μανατζαραίοι σε μίτινγκς και αρχισυντάκτες. Στο Λύκειο τελείωνα την έκθεση μου όταν οι άλλοι είχαν μια ώρα ακόμα μπροστά τους.
Εδώ και μερικές μέρες σαν να μαζεύτηκαν πολλά. Ξέρεις, εκείνο το πράγμα που έχεις συγκεκριμένα πράγματα να κάνεις αλλά μια ανώτερη δύναμη παίζει μαζί σου, μπαίνει στο μυαλό σου και δεν σ' αφήνει να τα κάνεις. Είσαι έτοιμος, έχεις πρόγραμμα, έχεις σκοπό και στόχο αλλά ξαφνικά
σου αποκαλύπτονται οι χαρές της ζωής.
Σαν να είσαι ξαφνικά σε μια παραλία, μπροστά από μια θάλασσα από πειρασμούς στους οποίους ενδίδεις ή σκέφτεσαι πως θα γίνει να μην ενδώσεις, ή να ενδώσεις και τσουπ!έχεις χάσει το στόχο, δεν ολοκλήρωσες τον σκοπό και δεν έκανες τα πράγματα που έπρεπε να κάνεις.
Ξαφνικά σε κυριεύουν απορίες που πρέπει να λύσεις στον ιστό. Πρέπει να κάνεις έρευνα για πολλά άσχετα πράγματα. Πρέπει να τακτοποιήσεις τα email σου σε φακέλους.
να καθαρίσεις την επιφάνεια εργασίας, να κατεβάσεις ταινίες. Να τσατάρεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Σαν να ξέρεις μόνο εσύ το μυστικό της αυριανής καταστροφής του msn.
Φτιάχνεις το προφίλ σου. Ξεζουμίζεις ενδιαφέροντα blogs, sites, online shops, ξεφυλλίζεις online περιοδικά και χαζεύεις μόνο εικόνες γιατί είναι Γιαπωνέζικα. Ψάχνεις τουριστικές πληροφορίες για το Μεξικό και την Νέα Ζηλανδία.
Το ρολογάκι μάλλον σταμάτησε. Η΄ παίρνει το διάλειμμα του.
Ψάχνω να βρω ένα όνομα για αυτό που πασχίζω να σου περιγράψω αντί να κάνω την εργασία μου, να γράψω τα 5 κείμενα που χρωστάω ή να στείλω τα emails που πρέπει.. ένα λόγο που χαμογελάω πλατιά κάθε φορά που το μπλε γίνεται πορτοκαλί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου