Όταν ήμουν μικρή..

.. κάθε πρωί εκνεύριζα την μαμά μου επειδή δεν ήθελα να βάλω μπουφάν με φόρμες αφού δεν ταίριαζε.

.. πριν κοιμηθώ κοιτούσα κάτω από το κρεβάτι και μέσα στις ντουλάπες για να είμαι ήσυχη ότι δεν είναι κανείς εκεί.

.. και τον χειμώνα τύλιγα την κουβέρτα γύρω από τα πόδια μου, μην τυχόν και μείνουν ακάλυπτα και με τραβήξει κάποιος από εκεί.

.. δεν έπινα γάλα, δεν έτρωγα τηγανιτές πατάτες και δεν μου άρεσαν τα γλυκά.

.. έπλαθα κουλουράκια με την μαμά μου και δεν ακολουθούσα ποτέ τα δικά της σχέδια παρά μόνο έκανα κάτι δικά μου αφηρημένα που κανείς δεν καταλάβαινε.

.. τα καλοκαίρια, περιμέναμε να νυχτώσει για να μας πάρει ο παππούς σουβλάκι από το καφενείο-ψησταριά-μπακάλικο του χωριού, το οποίο ήταν τίγκα στο αλάτι και στο λίπος αλλά ποιος έδινε σημασία;

.. αργά το βράδυ, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, ξυπνούσα από δίψα (μετά το σουβλάκι), έβγαινα στην βεράντα ξάγρυπνη και με έπαιρνε ο ύπνος στις μεταλλικές λευκές καρέκλες με τα λουλουδάτα μαξιλάρια.

.. έπαιζα μαγαζάκι με τις φίλες μου και μαλώναμε αν κάποια επαναστατούσε και μας έκανε ανταγωνισμό.

.. τα χριστούγεννα, όταν ακόμα δεν μπορούσα να πάρω δώρα από μόνη μου, τύλιγα τον αφρό ξυρίσματος του μπαμπά μου με χαρτί από τον χρυσό οδηγό και το έβαζα κάτω από το δέντρο. Για μερικά χρόνια θυμάμαι, την παραμονή, τον μπαμπά μου να ψάχνει τον αφρό ξυρίσματος, την μαμά μου το αρωμά της, την αδερφή μου την κασέτα των Duran Duran και τον αδερφό μου το ρολόι του..

.. σκεφτόμουν ότι θα είμαι 30, θα φοράω φορέματα, θα βάφομαι και θα έχω τρεις φίλες που θα είμαστε σαν αδερφές.

.. τον άντρα μου τον λένε Κώστα (σαν τον αγαπημένο μου συμμαθητή) και θα με αγαπάει όσο έβλεπα τον μπαμπά μου να αγαπάει την μαμά μου.

.. στις σχολικές εκδρομές μαζεύαμε λουλούδια, τρώγαμε εναλλάξ κρουασάν και πακοτίνια και στον γυρισμό στο σχολείο σπρωχνόμασταν στις βρύσες από την δίψα μας.

.. φοβόμουν ότι κάποια μέρα κάποιος θα σβήσει τ' αστέρια.. και ονειρευόμουν να είμαι τόσο μεγάλη ώστε να μπορώ να το αποτρέψω αυτό το κακό.....