Ξύπνησα σαν να είχα κοιμηθεί 12 γεμάτες ώρες. Ανοιξα το φως, κοίταξα το ρολόι στο κομοδίνο και ήταν ακόμα 4. Έκλεισα το φως και έμεινα με τα μάτια ανοιχτά να προσπαθώ να συνηθίσω το φως. Άραγε έτσι είναι όταν είσαι τυφλός;
Πέρασε ένα ασθενοφόρο, μάλλον κάπου στην Αλεξάνδρας και μετά ακούστηκαν μερικές κόρνες. Σταμάτησε ένα αυτοκίνητο στον δρόμο κάτω απο το σπίτι μου και έβαλε συναγερμό. Ποιός γυρίζει στις 4 μια καθημερινή. Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Βγήκε με φίλους και αγνόησε το δύσκολο ξύπνημα ή τον χρειάστηκε κάποιος για κάτι σοβαρό και συνήθως όχι πολύ ευχάριστο.
Επειδή στο δωμάτιο ήταν πολύ σκοτεινά και εγώ δεν είχα ύπνο. Σηκώθηκα και βγήκα στο μπαλκόνι. Πήρα ένα μαξιλάρι και ένα ποτήρι νερό και έκατσα στον ξύλινο καναπέ. Παρατήρησα τα μισά απέναντι παράθυρα που ήταν κλειστά και μέτρησα όσα έμεναν ανοιχτά. Φως δεν είχε κανένας γειτονάς μου αλλά από κάπου ακουγόταν Jazz μουσική. Αν ήταν απόγευμα δεν θα ακουγόταν. Τα αυτοκίνητα και η φασαρία θα κάλυπταν τον ήχο.
Εκανε ψύχρα και σκέφτηκα ότι σε λίγο καιρό η μέρα θα μικρύνει, θα μανίκια θα μεγαλώσουν και εμείς θα κάνουμε σχέδια για τα Χριστούγεννα.
Στάθηκα για λίγο κοντά στα κάγκελα και είδα έναν κύριο που έβγαζε δύο σκυλιά βόλτα. Και σκέφτηκα ότι υπάρχει κόσμος που έχει αυπνίες. Η΄δουλεύει αργά το απόγευμα ή δεν δουλεύει καθόλου.
Πήρα τα κλειδιά της ταράτσας και ανέβηκα με ύφος απο παιδί που θα κάνει σκανταλιά. Εφτασα με το ζακετάκι μου και θαύμασα την θέα. Από την μία πλευρά είναι το βουνό και αν κάνεις έτσι, σχεδόν πιάνεις τα πρώτα δέντρα και από την άλλη είναι όλη η Αθήνα. Γυρίζεις απο την μια βουνό, γυρίζεις απο την άλλη πόλη, τσακ και τσακ. Μια απο εδώ μια απο εκεί. Κοίταξα ψηλά να δω αν φαίνονται τα σύννεφα και είδα ένα αεροπλάνο και σκέφτηκα που να πηγαίνει και ποιούς να έχει μέσα.. και τι ιστορίες κουβαλάνε..
Οταν μετά απο μισή ώρα γύρισα στο κρεβάτι μου νομίζω κοιμήθηκα χαμογελώντας και σήμερα ήταν η μοναδική μέρα μετά τις διακοπές που δεν είχα υπνηλία.. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου