Αναθεωρήσεις, Αναταράξεις και Αναμπουμπούλες

Πιάνω τον εαυτό μου απο τους ώμους και τον ταρακουνάω. Με έχω ακούσει πολλές φορές να δίνω αυτή την συμβουλή σε άλλους. Στις συμβουλές είμαι αστέρι. Στο να τις εφαρμόζω η ίδια..είχε κρύο στην Σουηδία αυτή την εποχή, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Με πιάνω νοερά λοιπόν, και μου δίνω μια δυο καλές ταρακουνιές. Και συνεχίζω. Βρε ζάλη μου φέρνω και με νευριάζω μα συνεχίζω να με ταρακουνάω.

Τρεις εβδομάδες τώρα δεν έχω σταματήσει. Στις διακοπές, σε αεροπλάνα, πλοία, λεωφορεία, αυτοκίνητα, σε ξενοδοχεία, σε παραλίες... εγώ αυτόταρακουνιέμαι. Πέρα δώθε και πέρα δώθε. Αν στέκεσαι δίπλα μου δεν θα το παρατηρήσεις το φαινόμενο, αλλά αν προσέξεις καλύτερα τα μάτια μου, μια γυαλάδα θα την δεις.

Η ιστορία ξεκινάει περίπου ως εξής πριν εναν χρόνο και κάτι:

Ενα πρωί, δύο ημέρες μετά απο χωρισμό αρνούμαι να πάω στην δουλειά. Αρνούμαι να φάω. Αρνούμαι την ήδη υπάρχουσα καθημερινότητα. Και διαλέγω μια νέα. Με νέους φίλους, νέες συνήθειες, νέο εαυτό.

Ενα πρωί πριν τρείς μήνες, σχεδόν ένα χρόνο μετά απο εκείνον τον χωρισμό αρνούμαι να πάω στην δουλειά. Αρνούμαι την ήδη υπάρχουσα καθημερινότητα. Και θέλω πίσω την παλιά.

Μα μου μοιάζει πολυ κακομαθημένο το "τώρα δεν την θέλω πια την Μπι-Μπι-Μπο, τώρα την θέλω, τώρα δεν την θέλω κ.λ.π"

Ενα πρωί πριν τρείς εβδομάδες, είμαι στο σπίτι χωρίς να έχω κάτι να κάνω. Κάθομαι στον καναπέ και κοιτάζω τον καφέ τοίχο απέναντι (ναι καφέ!) και σκέφτομαι πως το βαρέθηκα αυτό το χρώμα στον τοίχο, αλλά βαριέμαι να το βάψω, οπότε ας μείνω μ αυτό. Και όσο το κοιτάζω προσέχω οτι τελικά δεν είναι τόσο βαρετό. Εχει ενδιαφέρον, απλά δεν είχα κάτσει ποτέ χαλαρή στον καναπέ μου να το προσέξω. Και σκέφτομαι οτι έχω αλλάξει πολλά πράγματα στην ζωή μου χωρίς να προσπαθήσω να τα δω καλύτερα ή να προσπαθήσω να τα γνωρίσω.. Στο σημείο αυτό πόνεσαν τα μάτια μου απο το κόλλημα στο καφέ του τοίχου.

Πριν σηκωθώ απο το καναπέ σκέφτηκα κάτι πολύ σημαντικό και πριν βάλω τελεία σ αυτό το βαρερό πόστ θα στο πω..

ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ Η' ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ.

Απο εκείνη την ώρα με ταρακουνάω για να μην το ξεχνάω. Και προς το παρόν πετυχαίνει.