Η τρελή του κέντρου..

Εχτές το απόγευμα, έριξα μια ματιά στην ντουλάπα με τα χειμωνιάτικα και βρήκα και μια σακούλα απο τις απόκριες.. Εχει ένα σετ φτερά αγγέλου, μια στέκα με κερατάκια, δυό τρείς στολές και άλλη μια στέκα με δύο κεραίες που τελειώνουν με ασημένιες λεπτές κορδέλες, που στην κίνηση ανεμίζουν και θυμίζουν ντίσκο και μπαρμπαρέλα.
Η προηγούμενη φορά που είχα πετύχει πάλι αυτή την στέκα είναι ένα πρωινό που άδειαζα κούτες απο την τελευταία μετακόμιση μου, ένα πρωί, μόνη μου στο βομβαρδισμένο σπίτι, με το ραδιόφωνο στην διαπασών. Βρήκα την στέκα σε μια κούτα, την κότσαρα στην κεφάλα μου και χόρευα ότι έπαιζε το ραδιόφωνο -ακόμα και Πάρι0- σαν δαιμονισμένη για να κουνιούνται οι κεραίες και να γίνεται το σωστό εφέ. Τακτοποιούσα βάζα και ποτήρια και περίμενα να μου φέρουν το καινούργιο μου ψυγείο. Οταν κατά το μεσημέρι χτύπησε το κουδούνι, το ραδιόφωνο είχε χαμηλώσει, οι χοροί και τα πανηγύρια (με όλη την έννοια) είχαν κοπάσει, αλλά οι κεραίες στο κεφάλι ήταν ξεχασμένες. Ανοιξα την πόρτα, ο πρώτος κύριος έσκασε ένα χαμόγελο, μετά ένα μισό χαμόγελο συγκατάβασης και μετά σοβάρεψε. Ακολούθησε το ψυγείο και μετά ένα άλλος κύριος, φανερά εκνευρισμένος που δεν μπορούσε να παρκάρει. Τον εντόπισα να με κοιτάει σαν να είμαι λίγο πιο ψηλή..Κοιτούσε λίγο πιο πάνω απο το κεφάλι μου, ειδικά όταν μιλούσα και έκανα χειρονομίες με κοιτούσαν και οι δύο με πλήρη προσήλωση. Οταν τελείωσαν με την εγκατάσταση, τους αποχαιρέτησα και κλείνοντας την πόρτα πέρασα μπροστά απο ένα καθρέφτη, κόλλησα ένα δευτερόλεπτο και χωρίς να βάλω τα γέλια είπα ανοιγοκλείνοντας το στόμα, χωρίς ήχο, και κουνόντας λίγο πιο έντονα το κεφάλι.."Καλησπέρα σας, είμαι η τρελή αυτής της γειτονιάς. Το ψυγείο χωράει δύο πτώματα????"
Απο τότε έκρυψα την στέκα με τις κεραίες στην σακούλα με τα αποκριάτικα αλλά σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι με το φορτηγό απο το μαγαζί με τα ηλεκτρικά θα κάνουν το μεσημέρι διάλλειμα για τσιγάρο και θα λένε ιστορίες για την τρελή του κέντρου. Γιατί η ιστορία μου μαζί τους δεν τελειώνει με την στέκα...
Μερικές μέρες αργότερα, είχε περάσει απο το σπίτι ο ηλεκτρολόγος να εγκαταστήσει την ηλεκτρική κουζίνα, μολις τελείωσε μου είπε "πότε σκοπεύεις να παντρευτείς?? άντε, άντε". Την ίδια μέρα ήρθε και ο μαραγκός για να φτιάξει κάτι στα εντοιχιζόμενα και μου λέει σχεδόν επιθετικά «Πότε θα παντρευτείς??????? Καιρός είναι!!»
Ετσι, όταν αργότερα ήρθαν απο τα ηλεκτρικά οι ίδιοι άνθρωποι για να φέρουν την καινούργια τηλεόραση, σκέφτηκα σοβαρά να τους πω απο την μισάνοιχτη πόρτα με γυαλισμένα και γουρλωμένα μάτια ''δεν παντρεύομαι ρε! ασε την τηλεόραση και δίνε του'' αντί αυτού, πριν ανοίξω τσέκαρα τα μαλλιά μου, τα ρούχα μου και ίσιωσα τα φτερά αγγέλων για να μπορώ να περάσω απο τον διάδρομο..