Το πλοίο

Είσαι στο λιμάνι και περιμένεις το πλοίο. Μπορεί το πλοίο σου να έρθει εσύ να είσαι απασχολημένος με το να χαζεύεις τα κρουαζιερόπλοια και μπορεί και να το χάσεις. Κανένα πλοίο, ποτέ δεν περιμένει κανέναν. Ούτε καν στις ταινίες. Εσύ όμως συνεχίζεις να χαζεύεις και έχεις ακόμα το μυαλό σου τι καλά που θα ηταν να έκανες ένα ταξίδι με το ολόλευκο ακριβό πλεούμενο που έχει όλες τις ανέσεις. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να κάνει βόλτες πάνω στο κατάστρωμα και να πίνει κοκτέιλς. Σκέφτεσαι ότι μέσα έχει τεράστιες οθόνες plasma για να βλέπεις ταινίες χαλαρώνοντας, και πως σε κάθε λιμάνι σταματάς και φοράς λίγο περισσότερα ρούχα για μια σύντομη βόλτα σε κάθε νησί. Είσαι τέλεια μαυρισμένος και νιώθεις υπέροχα.. Και τότε σε απο ένα απο αυτά βλέπεις ένα ζευγάρι να μαλώνει, έναν άντρα να χτυπάει μια κοπέλα, και μετά την φιγούρα την κοπέλας να σκύβει με τα χέρια στο πρόσωπο. Μετά απο λίγα λεπτά εκείνη βγαίνει με τεράστια μαύρα γυαλιά, στέκεται κρατώντας την κουπαστή και κοιτάζει το πλοίο της γραμμής που έχει ήδη απομακρυνθεί. Μάλλον το δικό σου πλοίο. Και αναρωτιέσαι τι να σκέφτεται? Σκέφτεσαι ότι είναι δυστυχισμένη, μετά κοιτάς το πλοίο σου και καταλαβαίνεις ότι φέρθηκες απερίσκεπτα. Δεν έπρεπε να το χάσεις. Ομως, δεν λυπάσαι, γιατί ξέρεις ότι το πλοίο της γραμμής θα ξανάρθει, ακόμα και αν αργήσει. Οτι μπορεί να χρειαστεί να κάτσεις στις άβολες καρέκλες στο κατάστρωμα αλλά το εισητήριο θα είναι τόσο φτηνό ώστε να χαίρεσαι που τελικά κάνεις ηλιοθεραπεία σχεδόν τσάμπα, και ότι μπορείς να χαζέψεις τα δελφίνια και τους γλάρους που σας ακολουθούν, χωρίς να έχεις μεγάλες απώλειες. Οτι στο πλοίο της γραμμής τελικά θα χαρείς το ταξίδι σου ακόμα και αν δεν πιείς fredo espresso αλλά καραβοφραπέ. Και πως θα διασκεδάσεις ακούγοντας τις κιθάρες απο την φοιτητοπαρέα. Ισως να γνωρίσεις και ανθρώπους που έχουν κοινό προορισμό με σένα. Και πολλούς απο αυτούς θα τους δεις πολλές φορές ακόμα στο νησί. Κοιτάς με λύπη το εισητήριο σου, χαζεύεις το όνομα του πλοίου και τότε ακούς να φωνάζουν το ίδιο όνομα. Τελικά το καράβι σου είναι ακόμα εδώ. 'Αλλο ήταν το καράβι που έφυγε. Τρέχεις, τρέχεις.. για να προλάβεις. Κρατάς σφιχτά το εισητήριο στο χέρι σου και μόλις πατάς στην σιδερένια πλατφόρμα νιώθεις νικητής, ο ελεγκτής νομίζει ότι δεν πας καλά, έχεις ένα τεράστιο χαμόγελο σαν να κέρδισες το Λόττο..Που να ξερε και αυτός.. Ανεβαίνεις στο κατάστρωμα και έτσι όπως είσαι καθυστερημένος το μόνο που βρίσκεις είναι μια πλαστική σπασμένη καρέκλα. Και τι έγινε? Αφήνεις την τσάντα και ακουμπάς στα κάγκελα. Κάτω βλέπεις τα κρουαζιερόπλοια. Πάλι σε τσιμπάει μια ελαφριά ζήλεια και θέλεις να τους φωνάξεις ότι το δικό σου είναι πιο μεγάλο και σου έρχεται και πιο φτηνά. Και το βλέμμα σου πέφτει στο λευκό γιότ και στην κοπέλα που στέκεται ακόμα εκεί. Τώρα κοιτάζει εσένα και σου κουνάει δειλά το χέρι. Σκέφτεσαι πως ήθελε να είναι στην θέση σου. Και θέλεις να φωνάξεις: Αν δεν προλαβαίνεις, πάρε το επόμενο. Με το πλοίο της γραμμής μπορεί τα λιμάνια να τα βλέπεις μόνο απο το κατάστρωμα και για λίγο, αλλά τουλάχιστον σε πάει στον προορισμό σου!!! Η παρακάτω ιστορία είναι περίπου αληθινή και την χαρίζω σε μια φίλη και έναν φίλο. Ελπίζω να καταλάβουν τι σημαίνει το πλοίο. Και να συνειδητοποιήσουν ότι μερικές φορές καλό είναι να μην χαζεύουμε αλλού όταν το περιμένουμε γιατί μπορεί να το χάσουμε. Και ότι δεν έχουν όλες οι γραμμές συχνά δρομολόγια. Μάλιστα μερικά πλοία περνούν μόνο μια φορά. Και τότε μάλλον πρέπει να αλλάξουμε τον προορισμό μας για να μην χάσουμε χρόνο περιμένοντας κάτι που δεν θα έρθει ποτέ, την στιγμή που μπορούμε να ταξιδέψουμε με ένα άλλο πλοίο αλλάζοντας απλά τον προορισμό μας. Αυτό είναι για την φίλη μου.Εξάλλου όποιος επιμένει στον προορισμό του, μπορεί να κολυμπήσει μέχρι να προλάβει το πλοίο που μόλις έφυγε. Και αυτό είναι για τον φίλο μου.