Το για πάντα και το ποτέ... που πάντα μας πληγώνει...

Ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος μια μέρα μου είπε να μην εμπιστεύομαι ''όποιον λέει ποτέ και για πάντα''..Αυτές οι λέξεις απο Π είναι απαγορευμένες.. Και εγώ του απάντησα ότι θα έπρεπε να μας το λένε μαζί με την αλφάβητο και να μας το κάνουν πλύση εγκεφάλου μέχρι τα 60 μας..(σε ειδικές περιπτώσεις μέχρι τα 100 μας)
Οταν πήγαινα στην Β' Δημοτικού είχα μια φίλη την Ελένη, την έβλεπα μόνο καλοκαίρια αλλά κάθε καλοκαίρι είμασταν κολλητές, τον χειμώνα αλληλογραφούσαμε και σε ένα τοίχο κοντά στο σπίτι μου είχαμε γράψει Γ+Ε=Φίλες για πάντα. Με την Ελένη μαλώσαμε λίγο πριν το γυμνάσιο, δεν θυμάμαι για ποιό χαζό λόγο και έκτοτε μεγαλώνοντας και περιορίζοντας τις διακοπές στο χωριό, έχω χάσει εντελώς τα ίχνη της. Αν σκεφτώ την εξίσωση καταλαβαίνω πως εκείνη μένει γραμμένη για κάτι λιγότερο απο το για πάντα εκεί αφού σύντομα αυτός ο τοίχος θα γκρεμιστεί.
Στα 19 μου έχοντας μια όμορφη και με σημαντική διάρκεια σχέση αποκάλυψα στους ανθρώπους που βρίσκονταν γύρω μου ότι το για πάντα θα αποκτήσει υπόσταση στην ζωή μου. Είχα αποφασίσει πως θα έμενα μαζί του για πάντα. Μέχρι που τα φτερά μου είχαν τόση δύναμη που διέλυσαν εκείνο το για πάντα για να φύγω μακριά και να γνωρίσω την ζωή.
Εκανα φίλους και φίλες.. Διατήρησα την παιδική φιλία μου με την Δήμητρα απο το Νηπιαγωγείο. Η Δήμητρα μου έγραφε πρώτη σε όλα τα λευκώματα και παντού διαλαλούσαμε ότι θα μέναμε μαζί και θα βοηθούσε η μια την άλλη...για πάντα.. Ομως η Δήμητρα χωρίς να θέλει με άφησε το 2005 για να γίνει ανάμνηση, μια αγαπημένη φωτογραφία και ένα μπουκέτο λουλούδια. Και έτσι μίσησα για άλλη μια φορά ένα για πάντα.
Ανάμεσα στους πολλούς φίλους μου ήταν και η Αρετή περίπου την ίδια εποχή, ίσως λίγο νωρίτερα... Εκείνη με έλεγε αδερφούλα και όταν μαζί είχαμε βρει σε μια παραλία δύο όστρακα εκείνη αμέσως έγραψε πάνω σε αυτό με ανεξήτιλο στιλό ΄΄ Θα σ αγαπώ για πάντα αδερφούλα μου΄΄ και μου το χάρισε. Εγώ πήρα μαζί το δικό μου για να σκεφτώ καλά τι θα της γράψω. Το δικό της ''για πάντα'' ήταν και το χειροτερό μου. Γιατί η Αρετή δεν έγραψε στο όστρακο ότι με την πρώτη ευκαιρία θα έλεγε ψεμματα για να γλιτώσει το τομάρι της όταν χρειαζόμουν απλά να πει την αλήθεια..Οτι θα μου γυρνούσα την πλάτη όταν την χρειαζόμουν και ότι θα έκανε τα πάντα πίσω απο την πλάτη μου. Ακόμα την ψάχνω να της δώσω το οστρακό της.
Οταν άνθρωποι μου έλεγαν μέχρι τώρα, ποτέ δεν θα σε πληγώσω, ποτέ δεν θα απολυθείς, ποτέ δεν θα σε προδώσω, ποτέ ... και ποτέ..
δεν εννοούσαν για πάντα..αλλά ποτέ δεν μου είπαν ότι θα με κάνουν ευτυχισμένη, οτι θα με πληρώνουν, θα μπορώ να τους εμπιστεύομαι και άλλα..
Εχω ακούσει πολλά ''για πάντα''..ίσως και άλλα τόσα να έχω πει. Ομως δεν μπορώ να πω ότι δεν θα το ξαναπώ Ποτέ..
Γιατί μάλλον αρχίζω να μαθαίνω ότι δεν πρέπει να λέω τις λέξεις απο Π...