Η μαμά μου

Τόσα κείμενα για τον μπαμπά που έφυγε και κανένα κείμενο για την μαμά που είναι ακόμα εδώ και μας αντέχει. Άδικο.

Η μαμά μου είχε διαφορά 12 χρόνια από τον μπαμπά μου, κάτι που δικαιολογούσε το ‘’έχω τα τρία κορίτσια μου΄’ του μπαμπά μου υπολογίζοντας και την αδερφή μου. Αυτά τα δώδεκα χρόνια διαφοράς στα δικά μου μάτια δεν φάνηκαν ποτέ μιας και θυμάμαι πάντα την μαμά μου να φροντίζει τον μπαμπά που είχε χτυπήσει το πόδι του, που τον πονούσε η μέση του, που είχε δέκατα. Να τον προειδοποιεί για το κάπνισμα και για την κακή διατροφή.

Μαμά ακόμα και στον μπαμπά μου.

Θυμάμαι την μαμά πάντα με χρωματιστά φορέματα ή με μπλε ελεκτρίκ φούστες και μονόχρωμες λευκές ή κόκκινες μπλούζες, άξιες επιλογές της δεκαετίας του ΄80. Θυμάμαι να παίρνω κρυφά το κραγιόν σε απόχρωση ‘’σάπιου μήλου΄’ και το άρωμα της, νομίζοντας πως δεν καταλάβαινε τη διαφορά. Και θυμάμαι να μου τραβάει μαλακά την κοτσίδα όταν γκρίνιαζα από βαρεμάρα πως πεινάω αλλά απέρριπτα όλες τις προτάσεις για φαγητό.

Θες τόστ; Όχι. Θες να σου φτιάξω πατάτες τηγανιτές; Όχι. Θες να σου καθαρίσω φρούτα; Όχι. Ε, κάνε υπομονή. Αυριο θα φτιάξουμε παστίτσιο.

Ολη η μανούρα στην μανούλα τωρα πια πιστεύω ότι γινόταν για να γίνει η συνέχεια του διαλόγου. Μετά το ‘’Ε, κάνε υπομονή. Αυριο θα φτιάξουμε παστίτσιο’’ ενιωθα το δίκιο να με πνίγει. ‘’Μα τι μάνα είσαι εσύ; Τώρα πεινάει το παιδί σου, για αύριο του λες;’΄και μ αυτό περνούσε και η πείνα μου. Ένα πράγμα που συμβαίνει ακόμα και τώρα όταν την συναντάω και θέλω με κάτι να γκρινιάξω.

Η μαμά μου φτιάχνει τις καλύτερες τηγανιτές πατάτες που έχεις φάει στον κόσμο. Δεν το λέω εγώ. Τον λένε όσοι τρώνε τις πατάτες της. Παλιότερα μαγείρευε πολλά νόστιμα πράγματα αλλά πλέον έχει ενημερωθεί για τις συνέπειες του νατρίου στο σώμα και μας τα κάνει όλα ανάλατα. Την ίδια εποχή ανακάλυψε τα βιολογικά προιόντα και θεωρεί πως οι ντομάτες τώρα πια δεν θέλουν λουκάνικο και αυγά δίπλα τους για να δείξουν. Είναι που μεγαλώσαμε και εμείς και μας προσέχει πιο πολύ. Είναι που δεν έχει πια τον μπαμπά και έχει ρίξει όλη την προσοχή της σε εμάς. Και έτσι τρώμε πολύ σαλατικό και καθόλου λουκάνικο.

Η μαμά μου είναι από εκείνες της μαμάδες που αν έχεις πυρετό θα σου ανεβάσουν και την πίεση με το ‘’σου έλεγα εγώ να ντύνεσαι’’ αλλά θα τις νιώσεις στις 4 τα ξημερώματα να δοκιμάζουν το μετωπό σου αν καίει.

Η μαμά μου ελευταία εγκαινίασε προφίλ στο facebook και ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά της. Και σε εμάς φυσικά. Γιατί πλέον κάθετι που θέλω να γράψω το διπλοσκέφτομαι μιας και θα το δει και η μανούλα. Κάθε φωτογραφία που θέλω να ανεβάσω, κάθε σχόλιο που θέλω να κάνω.

Μανούλα σ αγαπώ. Θα στο λέω πιο συχνά.