Δύο άνθρωποι – ζευγάρι- εχτές είδαν την ωραιότερη ταινία όλων των εποχών. Αμέσως μετά την σχολίασαν, είπαν ταυτόχρονα τέσσερις φορές «η ταινία δεν υπάρχει», έπιασαν κόκκινο να μην μαλώσουν, έφαγαν μακαρονάδα με σάλτσα τόνου, έβαλαν το νησί της ταινίας στις προτάσεις των διακοπών, έφτιαξαν το καζανάκι. Και αποφάσισαν να ξαπλώσουν.
Εκείνη ρωτάει «νυστάζεις;», εκείνος απαντά «αμυδρά». Εκείνη χαίρεται γιατί έχει όρεξη για κουβέντα στις 4 το πρωί. Ενθουσιασμένη στήνει μια πρόταση χωρίς κόμματα και τελείες, χωρίς ανάσα, που κρατάει 1 λεπτό. Μια πρόταση που περιλαμβάνει τις λέξεις διακοπές, νησί, συναυλία, φίλοι. Και περιμένει μια κάποια απάντηση. Ακούει ρυθμική ανάσα. Σκουντάει για να σιγουρευτεί και ψιθυρίζει την ερώτηση, την οποία την εντάσεις εύκολα στο τοπ φαιβ ηλίθιων ερωτήσεων. «κοιμήθηκες;» και εκείνος απαντάει «όχι» αλλά αμυδρά κοιμισμένα. Και εκείνη -προφανώς ηλίθια- συνεχίζει να περιμένει με το «όχι» του της δίνει μια κάποια αισιοδοξία.
Στο επόμενο λεπτό τον σκουντάει ξανά και του λέει φωναχτά «ε, πες» και εκείνος που δεν θέλει να χαλάσει χατίρι και θέλει να πείσει ότι δεν τον πήρε ο ύπνος απαντάει «συναινώ με το ΠΑΣΟΚ» εντελώς κοιμισμένα.
«Έστω» ψιθύρισε εκείνη. «Θα μπορούσες να συναινέσεις με τον βάζελο και θα με σύγχυζες αμυδρά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου