Τα μαθήματα ψυχολογίας στην Σχολή Δημοσιογραφίας και μετά στο Πανεπιστήμιο με έκαναν να αποφασίσω να δώσω κατατακτήριες για Ψυχολογία. Και αυτή η δήλωση μου έχει «στοιχίσει» κάμποσα απογεύματα με καφέ και κουβέντα κατά καιρούς. Πολλές εξομολογήσεις και πολλά μυστικά που δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ. Γιατί ακόμα δεν έχω δώσει κατατακτήριες! Έτσι το απόγευμα της προηγούμενη ζεστής Απριλιάτικης Κυριακής η Λ. μου ζήτησε να μιλήσουμε. Πήρα δύο κουβερτάκια, ένα μπουκάλι κρασί και πατατάκια και την ανέβασα στην ταράτσα. Την ενθουσίασε που σχεδόν μπορούσε να πιάσει τα δέντρα του Λυκαβηττού και καθισμένες εκεί, στην ταράτσα βλέποντας όλη την Αθήνα να γίνεται πορτοκαλί ήπιαμε ένα μπουκάλι κρασί μιλώντας για την σχέση των δύο συναδέρφων μου. Της Λ. και του Τ. Πριν μερικούς μήνες ο Τ. είχε ζητήσει από την Λ. να χωρίσουν γιατί όπως μας περιέγραφε όταν βρίσκονταν δεν είχαν πια τι να πουν, βαριόταν αφόρητα. Στις αρχές Φεβρουαρίου είχαμε διαβάσει στην στήλη του για ένα κορίτσι που τον έκανε να γελάει και ήταν ενθουσιασμένος. Όταν ακόμα ο Τ. δεν είχε χωρίσει με την Λ. Ο Τ. παραδέχτηκε πως είναι ερωτευμένος και πως η σχέση του με την Λ. δεν σημαίνει τίποτα. Αλλά το δεχτήκαμε και απλά προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες σ αυτήν την παρέα. Έναν δύο μήνες μετά, σε έναν καφέ ο Λ. ανακοίνωσε σε όλη την παρέα πως εκείνο το κορίτσι για το οποίο είχε αφήσει την Λ. του είχε ζητήσει πολλές φορές να χωρίσουν, εκείνος τις περισσότερες επέμεινε και προσπαθούσε να σώσει αυτή την σχέση αλλά τελικά όλο αυτό είχε κουράσει. Και έτσι είχε αποφασίσει να γυρίσει στην Λ. Θυμάμαι να του λέμε ότι απλά γυρίζει στην ασφάλεια και πως αυτό είναι άδικο για την Λ. Θυμάμαι να τον κατηγορούμε για εγωισμό και εγωκεντρισμό. Και πως η Λ. δεν αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Πάλι πίσω στην ταράτσα μας και η Λ. να μου εξηγεί πως μετά την επανασύνδεση ο Τ. της είχε μιλήσει για εκείνο το κορίτσι αλλά δεν άκουγα να της είχε πει πως εκείνο το κορίτσι τον άφησε. Παρακολουθούσα την Λ. να περιγράφει την επανασύνδεση της με τον Τ. ως κάποιον που γύρισε σε εκείνη επειδή του έλειπε αυτό που είχαν και δεν μιλούσα. Δεν ήξερα τι να πω και πως.
Σε εκείνο το σημείο πήρα την Λ από το χέρι, πήγαμε στο video club και νοικιάσαμε το Last Night. Η Λ. δεν καταλάβαινε. Ανεβάσαμε στην ταράτσα το laptop και τα καλώδια. Δεν θα σου πω για το σενάριο. Την ταινία την έβλεπα για δεύτερη φορά δύο μήνες μετά. Αν δεν την έχεις δει, να την δεις. Θα καταλάβεις και εσύ πολλά.
Μέχρι να τελειώσει η ταινία είχα θυμηθεί που όταν την είδα στο σινεμά πίστεψα πως στην ιστορία είμαι η Μέντες που χωρίζει ζευγάρια αλλά να τελικά που όπως καταλήξαμε, είμαι ο Κανέ που εγκαταλείπει την δειλή Νάιτλι. Θυμήθηκα εμένα και τον τότε φίλο μου να περπατάμε βράδυ στην Κηφισίας προς το Μπρίκι χέρι-χέρι και να μιλάμε για αυτήν την ταινία. Να υποδυόμαστε τους κριτικούς γελώντας μέσα στην βροχή και να καταλήγουμε πως είναι ανόητο να αφήνεις τις δυσκολίες ενός έρωτα για να επιστρέψεις στην ασφάλεια του παλιού. Αλλά τελικά δεν είμαι εγώ το θέμα μας.
Όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους ήταν δύο το πρωί και η Λ. ήταν αποφασισμένη για τρία πράγματα. Πως θα άφηνε τον Τ. να πάει στην ευχή του Θεού, πως θα έκανε μια νέα αρχή και πως της άρεσε ο Γκιογιόμ Κανέ.
Μια εβδομάδα μετά η Λ.και ο Τ. μάθαμε πως έχουν όντως χωρίσει ξανά και οριστικά.
PS. Αν κάποιος εμπνευστεί από αυτό το στόρι και θελήσει να το κάνει ταινία, θα τον παρακαλέσω στην μοιρασιά των ρόλων να μου δοθεί –αν περισσεύει ένα ρολλάκι- αυτός μιας κοντής γιατί ψάχνω τρόπους να υποστηρίξω ότι η δύναμη της σφαλιάρας που δίνω είναι αντιστρόφως ανάλογη του ύψους μου. Κατάλαβες..
Μην ξεχάσω να σου πω και για δύο τέλεια posts που διάβασα: Top5 & To ζητούμενο
Επενδύω στον αυτοσαρκασμό μου και στο χιούμορ σου.
Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.