Μερικοί το προτιμούν καυτό

Διαλέξαμε από έναν καναπέ, τυλιχτήκαμε με τις φλις κουβέρτες, ανοίξαμε κρασί και πατατάκια και βάλαμε τον δίσκο (dvd) με την Μέριλιν να παίζει.

Για σένα που δεν έχεις δει την ταινία: Σικάγο, 1929, παγωνιά, ποτοαπαγόρευση, συμμορίες, γκάνγκστερς και ξανθιές χορεύτριες. Δύο άνεργοι μουσικοί γίνονται αθελά τους μάρτυρες ξεκαθαρίσματος μεταξύ συμμοριών (το μακελειό συνέβη στην πραγματικότητα. Σχεδιάστηκε από τον Καπόνε, έλαβε χώρα σε ένα γκαράζ και έμεινε στα αστυνομικά χρονικά ως η «Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου») και αναγκάζονται να βάλουν καλσόν με ραφή στο πίσω μέρος, φούστα και σκουλαρίκια ώστε να συμμετέχουν σε σε μια γυναικεία ορχήστρα που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το ψυχρό Σικάγο για περιοδεία στη μακρινή καυτή Φλόριντα και να γλιτώσουν από τα πρωτοπαλίκαρα της συμμορίας. Κυνηγητό και αστεία περιστατικά, ανάμεικτα με έρωτες και φλερτ.

Το κακό με τις ταινίες του παλιού κινηματογράφου είναι ότι κρατάνε λίγο..

Είδαμε λίγο trash video clips στο MAD και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια..