Εχτές ο φίλος μου ο Β. με πήρε και κάναμε μια βόλτα μέχρι το αγαπημένο μου ψηλό σημείο της Αθήνας. Λίγοι άνθρωποι απο την ζωή μου ξέρουν που είναι αυτό το σημείο, πόσο πολύ το αγαπώ, πόσα μυστικά έχει ακούσει και πόσες αποφάσεις έχουμε πάρει εκεί, μαζί του.
Εχτές ανεβήκαμε εκεί και κοιτάζαμε την Αθήνα απο ψηλά, χαζεύοντας τα φώτα. Με τον Β. οι συζητήσεις μοιάζουν με μικρές ψυχανάλυσεις που κάνει ο ένας στον άλλον.
(Ο φίλος μου ο Β. ήταν και είναι ένας απο τους καλυτερούς μου φίλους, είναι ζευγάρι με την Δήμητρα και περιμένουν το πρώτο τους παιδί. Αυτά για να μην έχουμε παρεξηγήσεις). Ο σκοπός της βόλτας ήταν να συζητήσουμε ένα προβλημά μου.
Παρόλα αυτά:
Ο Β. μοιράστηκε μαζί μου το άγχος της νέας του ζωής με το μωρό που έρχεται. "Ο πατέρας είναι υπευθυνος για όλα, το ξέρεις;" Και σκέφτηκα τον μπαμπά μου και πόσο άγχος πρέπει να είχε για την οικογενειά του. Του εξήγησα ότι παρ όλες τις αγωνίες του δεν είναι μικρό παιδί και πως είναι στην σωστή ηλικία να αναλάβει τέτοιες ευθύνες. Μάλλον τον σόκαρα γιατί μου απάντησε: "Δηλαδή αυτό ήταν; Είμαι ένας ενήλικας;" με μάτια γουρλωμένα. "Βρε κουτό", του απάντησα, "μην ανησυχείς οι άντρες είστε ενήλικες και παιδιά συγχρόνως απο την ώρα που γεννιέστε". Εγώ καμάρωσα για την σοφία μου και εκείνος ξεγούρλωσε τα μάτια του.
Μεταξύ μας όση ώρα ο καλός μου φίλος μου περιέγραφε πόσο πιεσμένος είναι, παράλληλα εκείνη την ώρα περνούσαν απο το μυαλό μου εικόνες με τον Β. πριν δύο χρόνια να θέλει να μας δείξει πόσο καλύτερος θα ήταν εκείνος για πρωταγωνιστής του Brokeback Mountain, ανεβασμένο σε ένα άλογο του Allou Fun Park να τσιρίζει, να ουρλιάζει και οι μαμάδες να μαζεύουν τα παιδάκια τους. Εικόνες απο την άδεια Pizza Ηut της Λ.Αλεξάνδρας στις 2 το πρωί, με τον Β. να προσπαθεί να πείσει την σερβιτόρα ότι είναι διάσημος χορευτής και να την χορεύει άτσαλα σάμπα γύρω απο τα αμάζευτα τραπέζια με την μουσική που ακουγόταν από τα ηχεία του μαγαζιού.
Τον θυμάμαι με τον Βε ένα καλοκαιρινό βράδυ στην Καρύτση μετά απο 6 ποτά να μαλώνουν ποιος είναι σε καλύτερη κατάσταση να με γυρίσει σπίτι. Εγώ να έχω σηκώσει το χέρι να πάρω ταξί, να σταματάει το ταξί, να τους χαιρετάω απο το ανοιχτό παράθυρο και αυτοί να συνεχίζουν να μαλώνουν για το ποιος θα με πάει σπίτι. Μου εξηγούσε πόσο στρεσσαρισμένος είναι με τα οικονομικά της νέας οικογένειας που δημιουργεί, εγώ τον άκουγα μα θυμόμουν πως ένα βράδυ σε ένα θεατρικό που μπήκαμε με δημοσιογραφικές προσκλήσεις εκείνος ένιωσε τόσο αμήχανα ασυνήθιστος σε παρόμοιες παροχές, έδωσε στην ταξιθέτρια 50 ευρώ. Εγώ και η ταξιθέτρια τον κοιτάξαμε καλά καλά.
Ο Β. μου ανέλυσε πόσο δύσκολο είναι επαγγελματικά το μέλλον του και πόσο πρέπει να πασχίζει για αυτό. Μου εξήγησε πόσο περίεργο είναι ξαφνικά μετά απο 2 εργένικα χρόνια να έχεις γυναίκα και παιδί. Και πόσο ενοχλείτε όταν γκρινιάζει και οι φίλοι του του λένει χαριτολογώντας το ηλίθιο αστείο "ας τραβιόσουν"
Συμφωνήσαμε ότι ξεκινάει ο πιο δύσκολος ρόλος της ζωής του μα συνάμα τόσο γλυκός και δημιουργικός. Οτι η συντροφός του είχε τις σωστές δόσεις προτερημάτων και ελλατωμάτων (απο παλιότερη συζήτηση στο συγκεκριμένο μέρος είχαμε καταλήξει πως αυτό είναι το ιδανικό. Δεδομένου ότι το τέλειο δεν υπάρχει, τότε αναζητάμε τις σωστές δόσεις)και πως όλα δείχνουν ότι θα πάνε όλα μια χαρά.
Είναι υπέροχο που η Δήμητρα έχει καταλάβει την φιλία μας και την έχει δεχτεί. Δεν ξέρω πόσες κοπέλες θα έδειχναν κατανόηση. Στην αρχή είχα δείξει μεγάλη διακριτικότητα και είχα πάρει απόφαση πως ο καλός μου φίλος προχωράει με νέα δεδομένα. Μα ένα βράδυ που ο Β. ήταν νευρικός και απότομος, χτύπησε το τηλεφωνό μου και απο την άλλη άκρη της γραμμής η Δήμητρα μου ζητούσε να πάω να τον νταντέψω γιατί εκείνη δεν τα κατάφερνε. Αισθάνθηκα άβολα, μα πήγα και μετά απο κάμποση ώρα τα κατάφερα. Την δεύτερη φορά που με πήρε η Δήμητρα για παρόμοιο λόγο, πήγα ξανά και αφού στείλαμε τον Β. μια βόλτα της εξήγησα πως πρέπει να βρει τα κουμπιά του συντρόφου της και πως πρέπει να μπορεί να επικοινωνεί σε κάθε περίπτωση μαζί του. Νομίζω εκείνη την κουβεντα μας εκτίμησε και εκείνη, με εμπιστεύτηκε και τώρα δεν την νοιάζει αν είμαι με τον καλό της στις 11 το βράδυ σε μια βουνοκορφή.
Κοιτάξαμε το ρολόι και τρομάξαμε στην ιδέα οτι η Δήμητρα θα τον περίμενε στην είσοδο της πολυκατοικίας με την κοιλιά τούρλα και το DVD ανά χείρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου