23.9.09

Αντβεντσουρς ιν τινος

Την προηγούμενη βροχερή Παρασκευή, η Β. ήρθε και έμεινε σε μένα ώστε να ξυπνήσουμε στις 05.30 του Σαββάτου και να πάρουμε το πλοίο για την Τήνο με σκοπό να μείνουμε μιάμιση μέρα. Μετά από ένα συμπόσιο αποχαιρετισμού στο Γκάζι, φύγαμε στις 00.00 για να έχουμε και μερικές ώρες ύπνου σε stock. Το ότι κοιμηθήκαμε στις 03.30 εμάς δεν μας απασχόλησε και πολύ. Κυρίως νομίζω ότι απασχόλησε τους γείτονες που μας άκουγαν να γελάμε και να μιλάμε δυνατά αφού είχαμε ξαπλώσει σε ξεχωριστά δωμάτια.
Στις 06.00 το πρωί με κλειστά μάτια βρήκαμε ένα ταξί και φτάσαμε στο λιμάνι. Η επιλογή ανάμεσα στο σαλόνι του πλοίου και το κατάστρωμα δεν ήταν πολύ εύκολη. Αλλά το γεγονός ότι 07.30 το πρωί είναι ήδη μεσημέρι για τις γιαγιάδες που πάνε στην Τήνο, μετατρέπει το κατάστρωμα σε τροπικό, εξωτικό και ιδανικό μέρος για ταξίδι. Στις πέντε ώρες ταξιδιού αν και παγωμένες σχολιάσαμε τους άλλους αδικαιολόγητα αλλά και δικαιολογημένα. Απέναντι μας για κανα τέταρτο στάθηκε ένας νεαρός που μιλούσε με τον άνεμο και σήκωνε τα χέρια ψηλά να πιάσει τα σύννεφα. Ένα ζευγάρι Ιταλών που είχαν μπερδέψει τα λιμάνια. Και τρεις πωλήτριες που πήγαιναν Μύκονο. Είχαμε αρκετό υλικό για Μάπετ σόου.

Αφού φτάσαμε στην -σαν σε άλλη ήπειρο- ηλιόλουστη Τήνο, με κοντομάνικα (όσο πλησιάζαμε βγάζαμε ζακέτες, μπουφάν, εσάρπες), νοικιάσαμε ένα αυτοκίνητο, αφήσαμε τα πράγματα μας, πήραμε ένα χάρτη και ανεβοκατεβήκαμε χωριά και χωριουδάκια. Σε ένα από τα χωριά που μας τράβηξε το ενδιαφέρον, παρκάραμε και αποφασίσαμε να το εξερευνήσουμε. Κατεβήκαμε, οργανωθήκαμε με φωτογραφικές και ζακετούλες (για κάθε περίπτωση) και ξεκινήσαμε. Ενώ περπατούσαμε ένας 35αρης κύριος εμφανίστηκε από ένα καφενείο και ζήτησε να μας δείξει τις ομορφιές του χωριού. Αυτό μας φάνηκε ασφαλές πρώτον γιατί ήταν και άλλοι άνθρωποι εκεί μαζί μας και δεύτερον γιατί οι ομορφιές του χωριού ήταν μόνο δύο. Μια εκκλησία και ένα μουσείο. Η περιήγηση ξεκίνησε από την εκκλησία αλλά ο καθ’όλα συμπαθής κύριος μας διηγούνταν την ιστορία της εκκλησίας με λάθος ημερομηνίες την ίδια ώρα που μας έδειχνε μαρμάρινες πλάκες με άλλες χρονολογίες. Τις δύο πρώτες φορές τον διόρθωσα και με την άκρη του ματιού μου έβλεπα την Β. που προσπαθούσε να μην γελάσει. Όταν ο κύριος άρχισε να επαναλαμβάνει τις προτάσεις και να λέει πράγματα με υποκοριστικά σαν τον Μαμαλάκη, τότε η Β. σχεδόν κοιτούσε μόνο τον τρούλο της εκκλησίας και επαναλάμβανε «ευχαριστούμε πολύ για την ξενάγηση» και έκανε βήματα οπισθοχώρησης. Εγώ πάλι –που ζω από τέτοιες καταστάσεις- το απολάμβανα και δεν έλεγα κουβέντα, μόνο διόρθωνα και μερικές στιγμές έκανα και ερωτήσεις αλλά σκεφτόμουν την Β. να χτυπιέται από στιγμή σε στιγμή σαν καρτούν στα πατώματα γελώντας και σταμάτησα.

Ο ευγενικός ξεναγός που κατάλαβε ότι δεν πάμε και πολύ καλά δεν επέμενε να συνεχίσει την περιήγηση και στο μουσείο, και έτσι μας άφησε να συνεχίσουμε την βόλτα στο χωριό. Πάω στοίχημα ότι επέστρεψε στο καφενείο και περιέγραψε στους συγχωριανούς δύο φίλες που δεν έριξαν ούτε μια ματιά η μια στην άλλη και που η μια κοιτούσε μόνο τον τρούλο. Μπορεί όλοι μαζί να έκαναν εικασίες μήπως είμαστε από καμία σπείρα που θέλει να μπει στην εκκλησία από τον τρούλο και η ξανθιά τσέκαρε, ενώ η άλλη για ξεκάρφωμα έκανε ερωτήσεις για να τραβήξει την προσοχή.
«Ναι ρε σας λέω.. να ειδοποιήσουμε τον κοινοτάρχη, αυτές δεν φάνηκαν πολύ σόι»

Με το χάρτη στα χέρια αποφασίσαμε να πάμε να φάμε εκεί που μας πρότειναν από το ξενοδοχείο. Σε ένα ορεινό χωριό, άδειο από τουρίστες βρήκαμε την ταβέρνα και κάτσαμε. Μας σέρβιρε ένας νεαρός, μάλλον ο μοναδικός κάτω των 60 στο χωριό. Σε λίγο στο διπλανό τραπέζι έκατσε μια παρέα Γάλλων. Ο νεαρός σερβιτόρος δεν τα κατάφερνε και πολύ με τα Γαλλικά, ούτε με τα Αγγλικά, μέχρι που μπέρδεψε και τα Ελληνικά. Το δικό μου σχόλιο «είναι Θεός», έφτασε στα αυτιά του, νόμισε ότι τον φλερτάρω και ακούμπησε νωχελικά σε μια κολόνα πίσω του, μου έριξε ένα λάγνο βλέμμα και μου χαμογέλασε με νόημα. Κόντεψα να πνιγώ με την μπουκιά της αγκιναρόπιτας στην προσπάθεια μου να μην βάλω τα γέλια. Η Β. πάλι που ήταν με γυρισμένη την πλάτη κανένα θέμα δεν είχε να ξεκαρδιστεί.

Το επόμενο χωριό που σταματήσαμε, ήταν ίσως από τα μεγαλύτερα του νησιού και μάλλον και η τελευταία στάση, αφού ήταν ήδη απόγευμα και ανακαλύψαμε ότι είχαμε πολλά να δούμε. Στην πλατεία κάτω από τον πλάτανο η Β. παρήγγειλε έναν cappuccino (!) και για άλλη μια φορά κόντεψε να με πνίξει με το νερό που έπινα. Σε κάποιο διπλανό σπίτι ετοιμάζονταν για γάμο, έριχναν μπαλωθιές και σε κάθε μπαλωθιά η Β. πεταγόταν μαζί με το τραπεζάκι και τα φλιτζάνια.
Στο μουσείο του χωριού που πήγαμε, οι ανώτερες δυνάμεις δεν μας σκέφτηκαν καθόλου, ο καλός Θεούλης δεν έδειξε κανένα έλεος απέναντι στην έμφυτη σουργελοποίηση μας, ούτε στη τάση μας να αρνούμαστε οποιαδήποτε σοβαρή συμπεριφορά. Έτσι μας έστειλε έναν ξεναγό που είχε πιει τρία τέσσερα ποτηράκια κρασί, η γλώσσα του πήγαινε ροδάνι, έτοιμος να μας ξεναγήσει και στο Μουσείο της Ακρόπολης εξ αποστάσεως άμα λάχει. Το ότι όσα μας έλεγε ανάμεσα σε χικ! ήταν πολύ ενδιαφέροντα έσωσε την κατάσταση από την πλήρη αναρχία και μας επέτρεπε να έχουμε για λίγο τον έλεγχο. Σε κάθε μπαλωθιά σταματούσε την ξενάγηση και σχολίαζε «δεν ήξερες δεν ρώταγες?» μάλλον αναφερόμενος στην απόφαση του γαμπρού.

Στην συνέχεια, σοβαρές κάναμε το θρησκευτικό καθήκον μας και ξεκουραστήκαμε. Την επόμενη περιμένοντας βαριεστημένα το πλοίο στο λιμάνι, χαζεύαμε τις γιαγιάδες που είχαν πιάσει κουβέντα για συνταγές και πλεκτά, αρρώστιες και φάρμακα. Δώσαμε την θέση μας ευγενικά μια δυο φορές σε ανήμπορες ηλικιωμένες με μακρυμάνικες σκούρες ζακέτες, μεταξωτά μαντίλια και μπλε λουλακί μαλλί πλούσιο σε λακ. Την ώρα που το καράβι πλησίαζε, τις παρακολουθήσαμε να αρχίσουν να μαζεύουν τα πλεκτά τους και να οργανώνονται. Κάναμε στην άκρη, παραχωρήσαμε θέση στην ουρά στις ταλαιπωρημένες κυρίες. Και μόλις η πόρτα του λιμανιού άνοιξε, οι γιαγιάδες ξεχύθηκαν σαν άλλοι ninja, μας καταπάτησαν και έκαναν sprint που και ο Bolt θα θαύμαζε.

Το πλοίο στην πορεία αποδείχτηκε love boat γιατί στο κατάστρωμα the love was in the air.
Ένα Greek καμάκι, φλέρταρε διστακτικά μια τουρίστρια απέναντι μας ενώ λίγο πριν φτάσουμε στον Πειραιά τους είδαμε να τραβάει ο ένας τον άλλο φωτογραφίες.

Βοήθεια μας!

12 σχόλια:

  1. ..kai oi giagiades otan epiasan thesi sto ploio kai piran mia anasa ksereis ti eipan?: ti koimismeni pou einai simera oi neolaia..kai sas edeiksan!!Kai min koroideueis to Greek kamaki Kots giati den itan mono ena panw sto ploio :))!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Bill, ematha oti oi giagiades modela tou '40 aplwsan petsetes me keftedes kai tiria stin epistrofi.. siga min asxolithoun me ta modela tou'79..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Les polla kai tha to metaniwseis..kai meta tha thes voitheia gia to palataki me tis enallages eikonwn kai tha klais!!!Pantws nomizw oti i griza enallagi sixnazei sto mpriki.min rwtiseis.enstikto!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Reeeee egw diplwnw sxedia kai eseis kavlantizete?? pame kata tis 8 mpriki oloi mazi?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tin Vasia tin pire sto laimo tis me tis tinous kai arxise ta xristianika..twra mono me mia mycono tha strwsei!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. San aderfi tou Vasili sas dinw tin adeia na valete ton litho aderfes mou!
    San ipallilos tou sto grafeio tou, lew na tsakitsei na kleisei to blog kai na kanei kamia douleia..Ws pote emeis oi ipalliloi tha polemame gia esas ta afentika???????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ws sinetairos Vasili lew na min sikwnontai ta podia na xtipane to kefali..giati i dieuthinsi tha kopsei tin prosvasi se zara, top shop kai alla sinafi..Olga.

    Kai min peirazete tin aderfi Vasia pou toso eulavika tirei to ergo tis. voitheia mas!

    ΑπάντησηΔιαγραφή